Yüreğim;

"Zaman her şeye ilaçtır" diyorlar ya!

Bilmiyorlar, geçen zaman unutmak için değil, daha çok vâr etmek için çabalar.
Her unutuş yeni bir başlangıca gebedir...Ben unutmak istemiyorum...Hiç istemedim...
Benim tüm zamanlarım sensin.
Sen vâr oluşumun hiç bir benzetmeye sığmayan bitimsiz anlamısın.



Yüreğim;

Biz küçük avuçlarımızda büyük dünyalar kurduk.
İçine sığmasada hayallerimiz, ezilmedik, yorulmadık, boyun eğmedik...
Çiçeği dalından koparmadan koklamasını,
Ağacı köklerinden ayırmadan sevmesini,
Yağmurun toprağı bir anne şevkati ile beslemesini,
ve ayaza yenilmeden inadına boy veren kardelen çiçeğinin
gücünü nerden aldığını biliyorduk...



"Buruktur bizim sözlerimiz...
Nâiftir, kıyamaz...
Diken değil gül büyütür dilimiz.
Sevince gelincik tarlalarına benzer yüzümüz.
Özgür sevdalar kök salar topraklarımızda..."



Seni düşündükçe beyaz güller büyütürüm ruhumun keşifsiz ütopyalarında.
Adı konmamış binlerce göl, birbirine benzeyen çoşkun dereler sarar dört yanımı.
Zaman kavramının yok olduğu, yelkovan ve akrebin tek özgür olduğu an,
Seni düşündüğüm andır...


Varlığının ışığı yüzümü aydınlattıkça, ellerin avuçlarımda yuva kurar.
Göç mevsimi olmayan, gitmekten ar eden, kalmaya yeminli kuşlar uçar semalarımızda
Yaşamak değildi bu, sonu yoktu...!


Yüreğim;

Bitecek diyorlar ya, "yaşamak" sanıyorlar,
Sevgi yaşamak değil "yaşatmak" bilmiyorlar...



Leyla Usta


Nefesimden Yüreğime Mektuplar-2