ÖĞRENDİKLERİM...

Her sabah bir telaş içinde koşturup durdum bu hayatta...Gözümün içine bakan kaç çift göz ile hayatımı paylaştım, bıraktım saymayı artık...ki onların hayatında, bir pencereydim, biliyorum... kimi nefes almak için araladı, kimi geçmişini yeniden yaşamak için, kimisi de geleceği göreceğini düşündüğü için sadece seyretti durdu o pencerede...

Öğrencilerim...

Kayıp çocukluğumun bana yansıttığı hakikatti onlar...Bazen sözleri bir tokat gibi çarptı yüzüme ama hiç acıtmadı...Bazen acılarımı anlamaya çalıştılar,anlamasalarda yüzüme bakıp gülümsediler,yanımda oldular...Bana benmişim gibi davrandılar...Asla yargılamadılar, öyle büyüttüler ki gözlerinde, bazen tanrı olduğumu bile düşündürdüler...

Ben yanlış yaptıkça,doğruyu sorguladılar...Ben doğru dedikçe kendi yanlışlarını buldular... Bir bütünün ayrı ayrı parçalarıydık onlarla...Öğretmek için karşılarına çıkmıştım ama itiraf ediyorum ONLARDAN ÇOK ŞEY ÖĞRENDİM...

Sabrımın son noktasına kadar savaştılar benimle...Düşman değildiler ama bana rakiptiler... Satranç taşları gibiydik onlarla...Ben tek başıma siyah, onlar sayamadığım kadar beyaz...
Didiştik durduk... Evet...İtiraf ediyorum tam şah mat yapacaklarını anladığımda mızıkçılık yaptım,köşeye sıkıştığım her an,kaçak güreştim...ama hiç bir zaman ayıplamadılar,
kınamadılar hatta daha da ilginci bu zaman zaman hoşlarına bile gitti... Çünkü öğrendikçe öğretmeyi de bildiler...

Bu yıl öğretmenlikte 13.yılım bitiyor...13 yıl önce ilk defa dersimi dinlemeye gelen öğrencim aradı bu sabah...Her yıl yaptığı gibi,telefonda bağıra çağıra ÖĞRETMENİM CANIM BENİM CANIM BENİM şarkısını söyledi...Aynı heyecanla,aynı sesle,aynı hevesle...

Sonra saatler ilerledi kapım çalındı...Çiçekleri ile bir grup öğrencim...Oysa Öğretmenler günü yarın ne diye geldiniz ki dedim...Gülüşerek"hocam yarın bizim günümüz , siz bizi arayarak sizsizniz benim öğretmenim, ben sizin öğretmenler gününüzü kutlarım diyeceksiniz bize, oysa bugün sizin gününüz "dediler...

Evet haklıydılar...Bütün öğrencilerim benim öğretmenim...Onlar öğretti bana öğretmeyi... Aslında onların Öğretmenler Günü 24 Kasım...

Canım öğrencilerim...İyi ki sizlerin öğretmeni olma heyacanını bana verdiniz, iyi ki beni seçtiniz hayatınıza ve iyi ki hayatımdasınız...

Yıllar geçsede sizlerden öğreneceğim çok şey var, bunu biliyorum... Bana en değerli hazinesiniz sizler... Sizlerle gurur duyuyorum... Ve biliyorum ki duymaya da devam edeceğim...

Bugün bilgisayar başında oturmuş sizlerle çektirdiğim fotoğraflara baktım tek tek... Zor tuttum kendimi ağlamamak için...Her biriniz başka başka yerlerde başka başka hayatlardasınız...Ve hep beni o hayatlardan haberdar ettiniz... Yaşamk bu demek, biliyorsunuz değil mi...

Şimdi öğretmen olmuş öğrencilerim beni çok daha iyi anlıyorlar...Bundan eminim...

Edebiyat Defteri sitesinde sizlerle şiirlerini paylaşan öğrencilerim var...

Pastav,Seyyah Kaptan,Leana,Çimala...

Uzun yıllar derslerime girerek,benimle hayatı anlamaya çalıştılar... Ne mutluyum ki onlarla birarada şiir yazıyorum...Bunun ayrıcalığını bana yaşattığınız için size çok teşekkür ediyorum...

En güzeli de yılda sadece bir defa hatırlanmıyorum...İşte bu yüzden ÖĞRENCİLERİM BENİM ÖĞRETMENİMDİR...

Canlarım...Öğrettiğiniz herşey için sizlere teşekkür ederim...Öğretmeye devam edecekleriniz içinde...

Öğrenciniz Ali Cengiz Akdeniz...