KÜÇÜK ANNELER
Anne ben o adamı sevmiyem, kurban olam beni vermeyin, yakmayın beni!
Kızım sen delimisen adam zengin babana da başlığı vermiş...
Hem töreler var nasıl vazgeçeriz öldürür baban bizi...
Ah anne ah! Zaten beni zorla evlendirerek öldürmiseniz mi?

Boyun bükülmüştür hayata artık nefes almanın dışında.
Ne yaşatır ki körpecik gözlerini gözyaşının sıcaklığından başka?
İsmi ne olabilirki kızın?
Kimin umurunda, kendi acısı zaten
Film gibi yâda bir rüya...
Diş ağrısı gibidir bizim olmayan bir acıyı hissetmemiz...
Birden sızlar ve derken gelip geçer acısı işte
Oysa bir hayat; bu sevmediğin bir yemeği yemek gibimi acaba?
Kimden öcünü alacak bu kız, kızlar, kadınlar...
Herkes; kocası, yakınları ,toplum, töreler ...
Ne de onurlu bir düğün değilmi herkes tok kalktı sofradan?
Bir gelin aç kaldı, hayatta hem gelin hem giden dir hayattan,
Eğri köprülü köye bir kurban geliyormuş gibi ağlayan yüreğiyle
Dudaklarını ısıran bir kız bir gelin bir kadın işte...
Umutları satın alınmış sanki acısı yüzünde yüz görümlüğü... Ne
İrkilen bir ceylan gibi satılmış duyguları!
Yakın bakalım meşaleleri, aydınlatabilir misiniz bir mum gibi kendi vicdanınızı?
Her gece kahır kokuyor toprak damlı evin duvarı.
Kırık kanatlı melek gibi küçük kadınlar ve
Kendi çocuk düşleri çocuk karnında çocuklar...
İnsanlık can çekişiyor küçük annelerin yalvaran bakışlarında.
Töreler lehende yıkanan bir çocuk gibi
Yıkandıkça kendi pisliğinden kaçan yıkılası töreler ve
Boynunda iple dolaşan cellât cehalet
Yine kime göz diktinde bir ağıt tütüyor bacada,
Yine hangi gözyaşının suyunda yıkanacak lanetli bedenin?
Ey insan! Göz göze geldin mi hiç kendinle?
Utandın mı hiç isminden?
Bir kadın vuruldu aşağı mahallede.
Bir kadın intihar etti gazetelerin mısralarında.
Kalk ve kurtar kendini kendinden ey insanlık!
Kadın onurdur, kadın su gibidir.
Vicdanımız ölüyse bugün bir kadın daha öldü...
Rahat uyu sen insanlık!

Yıllardır kanayan yaradır cehalet, töreler ve insanı insan olduğundan utandıran olaylar.
Elimiz yüreğimizi hissediyorsa, hiçbir şey için geç değil demektir bu.
Ey insanoğlu! Haydi; renk, dil, din olmadan tebessümümüzü esirgemeyelim hayattan.
Ve siz küçük anneler: Hayat size adil olmadı ama siz doğuracağınız çocuklarınıza adil bir Yaşam vermeye çalışın.
Tüm okurlara en içten tebessümlerimi sunuyorum …

www.malabadigazetesi.com daki.haftalık köşe yazım.