Dursun bey ilkokulu bitirdikten sonra 15 yaşında iş hayatına atılmıştı. Girdiği bir markette rafları düzenliyor, müşterilere yardımcı oluyordu. Zaten Dursun bey okumakta istemiyordu. Çalıştıkça kendini daha iyi hissediyor, her geçen gün onun için yepyeni bir gün gibi geliyordu. Dursun bey markette 5 sene çalışmış, Artık askerliğe gidecek askerden sonra biriktirdiği paralarla kendsine küçük bir bakkal açacak hayatına bu şekilde devam edecekti.
Artık beklenen zaman gelmiş ve Dursun bey askere gitmişti.
Acemi birliğini 3 ay Ankara’da yaptıktan sonra Usta birliği için Tunceliye düşmüş şöför olarak vatani görevini yapıyordu.Piyade Er Dursun Bey, Askerliği hiç sevmemiş okumamanın ızdırabıyla askerliğini yapıyor, mağdur kaldığı yerde VATAN görevi deyip geçiyordu.
Bir akşam üstü düşüncelerini bir türlü üzerinden atamıyor, Ah be kafam.. Keşke okusaydım da bu durumlara düşmeseydim diyor, kendi kendini yiyip bitiriyordu. Hergün şafak sayılır mıydı hiç? 15 Ay nasıl geçerdi? düşündükçe içtenlikle OFFF... çekiyordu..
Dursun bey artık kendisine yön vermesi gerektiğini düşündü.
"Her zorluğun yanında bir kolaylık vardır" diyerek görevini en güzel şekilde yapacaktı..
Hayat su misali akıp giderken Dursun Bey’de askerliğini bitirmişti..
Biriktirdiği paralarla küçük bir bakkal açmıştı. Artık Dursun Bey’inde bir işi vardı. Her bakkala gelişinde boş durmuyor, dükkanı pırıl pırıl yapıyordu. Müşterilerinede oldukça tevazuyla yaklaşıp bir dost gibi davranıyordu.
Dursun Bey’in güler yüzlü olması onun için bir dezavatajdı. Askerdeyken bile komutanlarının o sert bakışlarını yumuşatmış kendini sevdiren bir Dursun Bey olmuştu.
Dursun Bey artık işlerini genişletmiş bir market açmaya karar vermişti. Dursun Bey içtenliğiyle tüm işlerinde başararılı olmuştu. Geride bir çok eser bırakmıştı, varlığını çocuklarına devredecek, derin bir nefes alacaktı.. İşlerini devam ettiren çocukları olması gerekirdi. Dursun Bey hayatı boyunca çocukları için çalışmış. Kendini emekliliğe ayırmıştı