Öyküm güzel kızım...


Hayata tutunmamın tek nedeni sensin.

Senin dünyaya gelişinden bir yıl sonra babanı kaybedince saatlerce sana sarılıp dertleşmiştim. O gün sana verdiğim sözü hep tuttum. Sen okuyasın, sen vatana millete hayırlı bir evlat olasın diye gecemi gündüzüme kattım. Belki klasik bir ana feryadı ama "sana gerçekten saçımı süpürge ettim"...

Peki güzel öyküm sen ne ettin?

Liseye kadar sessiz sedadız kendi halinde bir kızdın. Evden okula okuldan eve gider gelir, derslerine özen gösterir ve her yıl iftihara geçerdin.

Liseye başlamanla birlikte sana bir haller oldu.

Anacığının biricik kızı Öykü onun bunun ağzına sakız olmaya başladı. Önce öğretmenlerin başladı şikayetlere...Okulun en parlak öğrencisi Öykü gitmiş yerine ona hiç benzemeyen bir kız gelmiş.

Önce kıyafetlerin değişmeye başladı. Ne istediysen aman babasızdır diye aldım giydirdim. Marka dedin buldum buluşturdum aldım...

Peki Öykü sen ne yaptın?

Okul çıkışlarında eve geç gelmeye başladın. Hergün bir başka bahane buluyordun. Hiçbirine inanmasam da elbet bir gün bunların hepsi geçecek diye sesimi çıkarmadım. Sen baktın ki anacığının sesi çıkmıyor daha da ileri gitmeye başladın.

Yaş dönümüdür, şudur budur diye yüzlerce bahane sıraladım önüme.

Düne kadar bir fiske dahi vurmadığım dünya güzeli kızıma gece eve gelmemesi nedeniyle kendimi tutamayıp attığım tokadın ardından kapıyı vurup gitmesini hiç hak etmedim ben...

Bütün gün her yerde seni aradım, sanki yer yarıldı içine girdin...

Korkuyorum Öykü...

Başına kötü bir şey gelecek diye korkuyorum. Hadi sen o her zamanki akıllı kızım olarak kaç beladan, dön yanıma...

Telefonunda senin gibi ulaşılmazda...

Öyküm annen düştü düşecek kızım. Hadi bir ses ver bana, küçücükte olsa bir haberin gelsin...

Öyküm sen de bir gün anne olacaksın ve o zaman için benden beter yanacak. Annen üşüyor sensiz kızım, annen ıstırap içinde sokaklarda. Her döndüğü sokak köşesinde seni bulacak diye bir o yana bir bu yana saldırıyor...

Ahh Öyküm ahhhh...

Nerdesin?



_ devam edecek_