GÖNDERİLMEMİŞ MEKTUPLAR (BU YEDİNCİ MEKTUP)

Gülüm…

Bu sokak bizim sokaktır gül yüzlüm. Bu sokakta yaşamın kendisi var. Ben varım. Beni kaybedersen bir gün, bu sokakta ara izlerimi. Şu köşe başında hayalini kurdum senin. Bakkal Mehmet Efendi’den borç para istedim sana gelirken. Ve bana hayır dediğin gün, Tekel’ci Mahmut’un dükkanında sarhoş oldum, üç şişe doluca şarabıyla.


Gülüm…

Bu sokağın kaldırımlarını ıslattı gözyaşlarım, bahar yağmurlarından çok önce. Bu sokakta tattım ilk aşkımı ilkokulun beşinde. Yürüdüm bayram sabahı bin bir fiyakayla babamın aldığı kırmızı iskarpinlerle.


Gülüm…

Bu sokak bizim sokak. Ben bu sokağın çocuğuyum. Seni tanımadan arkadaştık. Şimdi sırdaş olduk bu sokakta. Bir gün alıp gidersem başımı, beni arayacaksan bu sokakta aramalısın. Çünkü bu sokağın her gizli köşesinde, sana olan sevgimin fısıltılarını duyarsın. Sana olan hasretimin kurumaya yüz tutmuş çiçeklerini koklarsın.


Gülüm…

Aşkı tanımlayamazdım seni tanımadan önce. Bir yabancı duyguydu, bir lükstü, bir ulaşılmaz rüyaydı belki. Seni tanıdığım gün değişti her şey. Görmediğim şeyleri gördüm bilmeden. Balıkların rengini tanıdım. Denizin kokusunu sevdim. İnsanların yüzündeki kırışıklıkları öpmek istedim. Haykırmak istedim Dünya’ya içimdeki çocuksu sevinci.


Gülüm…

Bilsin istedim herkes, ama utandım, ama heyecanlandım, sana koşarken Ada Vapurları’yla. Martıların çığlıklarını hissettim. Tek düze değilmiş meğer hayatın kendisi. Yaşamı sevdim yeniden. İnsanlara güvendim, inandım. Paylaşmayı arzuladım yıllar sonra bir şeyleri. Sokakları, caddeleri, kaldırımları bir başka heyecanla adımladım. Denizin ötesini gördüm ve gölgenin sonrasını, güneşten sonra. İçimde büyüyen bir işveli yosma türküsüydü ağıtlarımı silip süpüren…


Gülüm…

Sevda bu muydu? Aşk bu muydu? Ne olmuştu baharın çapkın bakışlı delikanlısına? Nerde durmuştu şehrin fiyaskosunu bıçaklayan çocuk yürekli o koca adam. Bir gün sular durulduğunda; beyaz saçlarımın kıvrımlarında, sana itiraf ederim, içimdeki zenci logolarının, dokununca yıkılacak, o korkunç, uyumsuz uyumunu.


Gülüm…

Med cezirlerimin kaderime hükmettiği her mevsimde bizim sokağı hatırlayacak ve senin anılarını yudum yudum içime çekerek yaşayacağım kalan ömrümü. Ve sonra sana geleceğim ölümsüzlüğü tenime kuşanarak….