Yok olmaktan korkmuyorumda!.. ya yok olduğumda geride bıraktıklarım bana lanet ederse?
Onlar için ne kadar önemliyim bilmiyorum ama biliyorum ki; bensiz şuan için yapamazlar.. Uykusuz gecelerden nefret ediyorum. Günlerdir uyumak için savaşıyorum ama uyuyamıyorum. Her şeyi düşünmek deli ediyor beni, ama bunu yapmadığım zamanlardada kendime düşman oluyorum. Hani bazen düşünmüyorda değilim; " DÜNYA SADECE ONLARIN ETRAFINDA DÖNMÜYOR, BU DÜNYADA BENDE VARIM" fakat bencilcede davranamıyorum. kendimi mecbur ve zorunlu hissediyorum belki; aslında ne mecburum nede zorunlu, bunu BEN isteyerek ve bilerek yaşıyorum.
Yorulduğumu hissettiğim zamanlarda oluyor. Aslında hep yorgunum fakat ben duygularımı bilinç altıma bastırıp, hala güçlüymüşüm gibi yaşıyorum ve biliyorum ki; BİR GÜN BİR YERDE İFLAS EDECEĞİM.