Sözün bittiği yerde yüreğin faliyete geçtiği bilirim..Ve hep şöyle büyütüldüm,gözün tok, karnın aç olsun...kimsenin malında,namusunda, yaşamında gözün olmasın denildi..ama hangi ülkede, bizim ülkemizde’mi...Bu sözü için babamı zaman zaman kırgınım, artık büyüdüm, ve hep gözüm tok, gönlüm tok,ama karnım aç, ha o’da zamanla alıştı, tok gözün !tok karnı olmayı...ve şimdi yemek yemeyi özlüyorum zevkle, neşeyle ama sadece yemek yemeyi görev olarak görüyotum, midem aç kalmasın, saglığım bozulmasın diye...ve bir şeyide çok özlüyorum çocukluğumda yediğim ekmek ve portakalı, artık şimdi ikiside uzaklaştı, gözüm gibi karnımda tok....Nerden aklına geldi,günlük yaşamdan kurtların bol olduğu, kurtlar sofrasından,hepimizin amaç ve araç içinde bir gibi görünsekte,bizler sadece araç içn kullanıyoruz, amaç için değil, şaşmamak elde değil..okumak ve okuduğunu anlamak farklı unsurlar, okuduğunu uygulayan insan binde bir, okumadığını uygulayan insanlar binde doksan, hangisini inanmamız gerekir,insan olmak bir meziyet,doğuştan var olur, elbise gibi sürekli değiştirilmez,ama biz toplum olarak, yozlaşmayı, düşünsel ve duygusal kirlenmeler göstermeyi başladık..İstedigimiz yaşam bu’mu, gelecek nesile birakmak istediğimiz gelecek bu’ muydu, hayır sadece sözde dileklerimiz, uygulamada kocaman bi yalan,her kişi kendinden sorumlu deyip sorumluluklarımızdan kaçıyoruz, sorumluluk sahibi olanlarda siz madur, saf ve kullanılmış oluyorsunuz, bu insanları söyleyecek hiç bir şey bulamıyorsunuz sadece susup bekliyorsunuz....bazen bu susmalar kendi içinizde iyiliğin bedeli bu olmamalı acaba insan olmak yanlış’mı neden ben insan olmak için çaba harcıyorum,ben özel isimlerden biri olabilirdim, özel olmasada cebi dolu olabilirdim,Bilgimle değil cebimle insanları satın alabilirdim,Evet ülkemde bilğinin,sevginin, eğitimin çokta önemi olmadığını gördüm,önemli olan yalan, riya, yalaka poh poh toplumu olmuşuz’da hala farkına varmak istemiyoruz, farkına varırsak ceblerimiz fakirleşir, yalakalarımız bizden uzaklaşır....!olurmu öyle onlar uzaklaşırsa egolarımızı nasıl besleriz,egolarımız beslenmezse, biz olacagız,biz olursak paylaşım var, dostluk var, sevgi var..yaşanacak cennet var bizlerle dolu,eller kenetlenmiş,yürekler birleşmiş, sözler susmuş gözler konuşmuş.....ah özlem duydugum toplum....özlem duyduğum tek yürek vatan, bizlerle dolu, paylaşımcı, üretimci, çogaltıcı, egitici sevgi dolu olurduk,yanlışlar çok az olurdu hayatımızda, yanlışlarımız bile güzel ve tatlı olurdu, kırıcı olmaz, yapıcı olurdu...Ama şimdi kıra kıra sağlam yürek birakmıyoruz,tek dost maddiyet olmaya başladı, ve kendimize yabancı olmaya başladık,benlerle yolculuğumuzda,biz olmayı deneme çabası göstermeden ben egomozo kucakladık, sorunlu,mutsuzve yanlışları oynuyoruz.Ahhhh bir bileblsem !!!ben ego uykularından uyanışlarımızı görebilsek, bizleri kucaklasak, o gün yeryüzünün cennetini yaşayacagız,kavgalarımız bitecek, sevgilerimiz haykıracak..o gün uzak olmasın özlemlerim dinsin, artık kadın veya erkek olarak yaşamak değilde insan ,gözü ve karnı tok olarak yaşamak, yaşamak ve yaşatmak ,ne insanlar gördüm elbiseleri yok, ne yürekler gördüm elbiseleri yok,Özümüzü yaşamak ve yaşatmak dileğiyle.......sevgiyle ve dostca 17/11/2008MUĞLA