Umutların bittiği yerde acı başlar.İnsan ne zamanki bir şeye inanmak istese umutlara sığınır.Tıpkı yağmur yağarken durağa sığınmaları gibi.Yavrunun annesine sığınması gibi.Ne zamanki acıya varacağını sezse yürek,bir umut saçağına sığınır.Onun güvencesi altında hisseder kendini.Acının ona uğramayacağını zanneder.Ama bilmezki durağa sığınan insanların bile üşüdüğünü.Islanmasalar bile onun soğuğu yeter onlara.Yağmur karşısında çaresizleri görmek bile yağmurdan beterdir bazen.Yürek umut saçağında bile mutlu değildir aslında.Acı bugün olmasa bile yarınlarda bulacaktır onları.Aşkta da böyledir bu.Birini seversin.Önce söyliyemezsin,gizlersin.Korkarsın birazcık da olsa.Umutsuzluklarla başlarsın aslında ilk başlarda.O senin içinde saklı koca bir sırdır aylar boyunca.Orda kaldığı sürece her tarafını sarar bu duygu.Bir misal felç olursun.Önce gözlerinden vurulursun.Sadece o noktada tutulur.Sonra ağzın donar.Kelimeleri seçsen bile çıkaramassın bir türlü.Ayakların ondan başkasına gitmek istemez.Ellerin titrer ve sonrada kalbinden vurulursun.Yaşananlarla birlikte kalbinin hız değişimlerini izler olursun.Onu görünce bir şeyler saplanır oraya.Tüm vücudunla ona aitsindir artık.Ve zamanı gelir.Artık hazırsındır.Korkunu yenmişsindir.İçindeki aşk o kadar büyümüştür ki artık korkularını göremiyecek kadar körsündür.Cesaretin yerindedir.Ama bu aslında aşkın seni iteklemesidir.Çıkarsın karşısına.Seni seviyorum bile diyemezsin.Kelimeler çıkmaz çünkü.Söylesende bir şey fark etmez aslında.O hazırdır sana hayır demeye ama bu sefer onu bile esirger senden.bir hayır bile diyemez.Sen onun gözünde koca bir hiçsindir sadece.Seni daha tanımıyordur bile.Ama aşkın getirdiği aptallıkla seveceğini düşünürsün.İşte ordaki bakışlarıyla yıkılırsın.Aslında olmıyacağını daha o zaman anlarsın ama anlamazlıktan gelip umutlara sığınırsın.Tıpkı diğer aşıklar gibi.O saçakta seni hep seviyordur.Hayallerİn vardır bir türlü sonu gelmeyen hayaller.Mutlusundur.Çünkü arkadanda sana destek umutların vardır.Korku doğurur aslında umutları.Ama sadece düştüğünde fark edersin korktuğunu.Yalanlara sığındığını.O düşüşünle herşey yüzüne çarpar teker teker.düşmenle gelen acı yetmiyormuş gibi birde onlarda tanırsın acıyı.O zaman anlarsın aslında hiç sevilmediğini.Artık parçalanırsın.Umutlarda yok olunca hayatta tutunacak bir şeyin kalmaz artık.Arkandan sana çelme takmaya çalışan acıya karşı bir desteğin yoktur artık.Gözlerin karanlıkta ışığı bulmaya çalışır.Gamzelerin yanakların içinde kaybolur.Ellerini bile hissedemezsin.Bir zamanlar tüm vücudunla onunken artık bir vücudun bile olmaz senin.Umutların bitmiştir,hayellerin tükenmiştir.Yüreğinin yerini almaya çalışanlar vardır.Rüyalarınla beslenen o aşk arkandan vurmuştur seni.Göremezsin,duyamazsın,hissedemezsin.Nefes almak bile acıdır senin için.Her şey acıya dönüşmüştür artık.Her yerini işgal etmiştir artık teker teker.Yastığında gizlediğin o damlacıklar acıyla birlikte akan gözyaşlarındır.Duvarlardaki sessizlik yalnızlığındır.Dokunduğun herşey nefretini kusturur sana.Aslında sen sadece yağmurdan kaçmak isterken doluya tutulmuşsundur.En kuvvetlisi vurmuştur seni.Aşkı elde edeyim derken o seni elde etmiştir.Senin hayatın onundur artık.Gözyaşların bile ona aittir.Sadece ona mutluluk verir.Bu koca dünyada sen koca bir hiçsindir.Sen sadece aşkın kölesisindir artık.