Susmak bazen konuşmaktan daha iyidir. Susmakta bir haktır ve kullanma özgürlüğü de tarafımıza aittir. Yazmak kendini ifade etmenin en kolay yoludur. En azından karşındaki seni anlıyor kağıt parçası deyip geçmemek lazım. Karamsarlık iradesi zayıf insanların sığınağıdır. Sığınağa düşecek kadar iradesiz insan insan değildir. Düne bakarsan daha çok bakarsın, yarına bakarsan belki hiç olmayacak o halde önemli olan bugün’dür. Bugünün kıymetini bilmekse ayrı bir yetenektir. Gidenin ardından yas tutmak sadece kişinin kendine zarar verir. Ben en iyisine layığım, mutlu olmak benim de hakkım diyorsanız yarına umutla bakın. Bırakın artık giden gitmiştir, defteri kapatıp rafa kaldırın gitsin. Hayat 3 duraktan ibarettir. Doğmak, yaşamak ve ölmek. En önemli ve süresi belli olmayan durak yaşamaktır. Hayatı dolu dolu yaşamak ve giderken de ardında tek birşey bırakmak herkesin yapabileceği bir şey değildir. "iyi insan" olarak hatırlanmak laf olsun diye değil yürekten yapılmalıdır. “insan olmak” proje olarak değerlendirilmemeli çünkü sonradan kazanılmaz. Yaratılışında ya vardır yada yoktur. Esas proje var olanı geliştirmek ve kıymetini bilmektir. Hayat çok kısa zaman ise acımasız. Hayatı en iyi şekilde yaşamak zamanı görmemezlikten gelmek lazım. Zaman zaman karşımıza doğru insan çıkmadığından yakınırız neden? Çünkü düşüncelerimiz de “yanlış insan” modeli mevcuttur. Karşımızdakine hangi gözle bakarsak göreceğimiz model o’dur. Burada bakış açısı önemli rol oynamaktadır. İsyan etmek peki neye? Niçin? isyan ediyoruz. Hayata isyan? İnsanlara isyan? Dünyaya isyan? Bulunduğumuz noktaya isyan? Adaletsizliğe isyan? Ve kısacası her şeye isyan. Mutlaka hepimizin isyan edecek bir nedeni vardır. Peki neden isyan etmek yerine bir şeyler yapmıyoruz. Neden bu kadar duyarsızız. Neden hep başkalarından bir şeyler yapmasını bekliyoruz. Sahip olmak için elimizi taşın altına koymamız gerekir. Hiçbir şey için henüz çok geç değil.