__Dün dün müydü, bugün bugün müdür ? Umursuz ses tonlarında benden sana sirayet etmiş donuklukları hissettiğimde, vazgeçtim muhabbeti uzatmaktan ve seni telefonun ucundan salıvermeyi istedim. Acı tadına vardığım bu duygu bir an bile olsa, bendeki etkisi hiç kısa değildi. Acının ağızdan hemen gitmeyişi gibi. Sorgular hep aklım bazen istemesem de. Durmaz, durduramam. Hayalkırıklığıyla kapadığımda telefonu, kapanan kapağın çatırtısını da duyabilmeni diledim. Kapağa boşalan siniri hisset istedim. O anda kafamda öyle bir tezahürün vardı ki. Elinde kalem, bir kağıda karalayır duruyordun. Maksat o kağıda kaçabilmekti, anlattığımın sıkıntısından kurtulabilmekti. Ve hatta daha ilerisi, telefonu bırakmıştın elinden üç beş dakika. Sonra almıştın tekrar ve ben hala konuşuyordum. O kadar sıkılmıştın ki ilk fırsatı güzelce kullanıp kapatmaya bakıyordun. Ürününden şikayet eden bir tüketici gibiydim değil mi? Şikayet dinliyordun ürünümüzden. İadesi de yoktu aşkın. Önceki modellerde olur böyle getirin değiştirelim desene aşkım. Evet evet ben bunu biliyorum, asla eski denmez gelenlere. Önceki nesil ürünler, bir önceki seri şimdi bu sorun giderildi. Eski model bir aşığa sahipsin hadi çekinmeden söyleyiver bunu da. Ben kabul ettim kendimi değişemem bu yaştan sonra. Bu halimle de mutlu olabiliyorum. Varsan sen de ol. Olamıyorsan da dürüst ol.
__Sonra tekrar odama kapandım. Dedim ya sende birşeyler kıpırdanmayışına çok kıpırdandı gönlüm. Etti edemedi yine tutamadı. Satırlarımdan ve senden başka yokyu ki konuşabildiğim zaten. Satırlarım yoktu. Sen vardın. Ve şimdi de sen yoksun satırlarım var. Yazıverdim bir çırpıda. Gitgide daha rahat konuşur daha zor usar oldum ya. Bunu da susmdım konuştum. Ve sen farkındalığıma şaşırdın. İrdeliyorum dedim ya sana.
__Neden? Çünkü!
__Yalnızlığa geri dönmeye cesaret edemiyordum. Ancak çök kötü tespitlere doğru gidiyorum artık. Yalnızlık şu halimden kötü değilmiş gibi göründüğünde korkulan son da yaklaşmaya başlıyor. Tedavülden kalkıyoruz. Çünkü yıpranıyoruz. Eskiyoruz. İşe yaramaz hal alıyoruz. Ve. Yenileriyle değiştiriyoruz. Modern çağa ayak uyduruyoruz. Sadık kalamıyoruz beyinlerde. İhtimaller değerlendiriyoruz. Sınanıyoruz. İddialarımızın samimiyeti sınanıyor. En sonunda kaybedilecekler göz korkutmaz hal aldığında zaten gözükara oluyoruz.
__Bakan gözler aynı ama görünen suretler daha farklı bu bilinçlerde. Tanıdıkça adaha yabancılaşıyoruz. Sonrası tehlikeli bir yalanı ortak sürdürmekten ibaret. Ya zaman aşımına uğrayacak davamız. Ya da doğrularla kurulan cümleler kaçınılmaz olacak. Şimdilik hala sınanıyoruz. İddia ettiğimiz kadar seviyor myuz. Sevmiyor muyuz. Her seferinde bir tane daha azalıyor papatyamızın yaprağı. Karara bağlanıyoruz.