Günler sonra başına geçiyorum bir yazının.Bir büyü olmalı bu.Yazı yazmaya başlamak.Nasıl bir büyü ki kafamda net olmayan binlerce kelime uçuşuyor ve ben hangisinin kağıdıma konacağını bilemiyorum.İçimde yine o tanıdık his var.Uzundur yakınıma uğramamıştı.Sevindiriyor mu bu beni bilmiyorum.Üzgün olduğumu içimdeki düğümü hissetmiyorum sadece ben o düğümüm aslında.Beni nedensizce yazmaya yönlendiriyor.Hani aşıktım yazmaya bir de dinlemeye o şarkıları.Şimdi yazarken o şarkılarda kulağıma doluyor.Hayır kulaklarıma değil içime ve beni boğacaklar.Çıkmazsa elimden kalemime boğulacağım korkarım.

Şimdi daha net anlıyorum uzak kalmakisteyişimi herkesten.Bu his her gelişinde içime darmadağınık bir ben kalıyor geriye.Ve hala öğrenemedim toparlanabilmeyi.Kolaya kaçıyormuşum meğersem aylardır.Oysa ne kadar da mantıklı bahanelerim vardı kaçmak için.Ve o mantık nedense ayakta kalamıyor bi öpücükten sonra.Sihir bu işte.Onun teni benim tenim,dudağı dudağım;değdi ucundan vücutlarımız ve o his yine geldi kondu en içime.29 harf hissettiklerimi anlatamayacağım kadar az benim için.

omeksikakafesindeoturmakiçinizinistiyorumuzaktanhepgördüğümçocuktan.gülümseyerekboşolduğunusöylüyorbanayinedahasonraonaduygularımıanlatamayacağımodilde.böyle başladı bu hikayem de ve devam etti bir başka çarşamba akşamında. benkahveoiseşarapsiparişediyorbeyazşarap.benonabiryandan29harfisöyletmeyeçalışıyorumoisetatlıgözleriniaradabanakaldıraraksöylemeyeçalışıyorbenimharflerimifıstıkçışahapıöğretiyorumbirdeşimdikizamanıgenişzamanımızı.ekidiyorumgenişzamanın(r)dırsizinharfinizbudiyorbanasankiatıftabulunmakistercesinebananereliolduğumubildiğindebenimonaşaşkıncanerdenbildiğinisorduğumgüne.bakıyorumgözlerininiçineheyecanlıkonuşmasınabanaçoktanıdıksankihepbildiğimbiriymişgibigeliyor.Hep öyle olmaz mıydı zaten başlagıçlar.istabuldakihayatımdanonunburdakihayatındanbahsederkenyemekyapmayıneçoksevdiğinibirkezdahatekrarlıyor.sanayarınyemekyapmalıyımdiyor.makarnayapacakmışbana.en
iyi bildiği yemek olamalı bu.patlıcanıanlatıyorbanaçizerekbirkağıda.anlaşmamızzoroluyoronundabenimdeolmayanbudildeamayinedegülüyoruzyinedevamediyoruzçatpatsohbetimize.arkadaşıylaişiolduğuiçinerkenkalkmakzorundaolduğunusöylüyorbanaamaistersengelebilirsinsendebenimlediyorsaatdahaerken.evet saat daha erkendi ama ben gidemezdim daha yeni tanıdığım uzaktan hep gördüğüm bu çocuğun evine.çıkıpbuşehirinengüzelkafesindenbisikletineyöneliyoruz.açıyorbisikletininkilidinigörüşmeküzeresözleşirkenyaklaşıyoruzbirbirmize.hoşçakalöpücüğükonduracağımyanaklarınaaklımca.oisehanioromantikkomedilerdeolduğugibiusulcabiröpücükkoyuyordudaklarıma.yoköpücükdeğilbusebusebusebuse.öpücükle buse hiçbir zaman bir olmadı benim için bu seferki de yine buseydiişte.benneyapacağımıbilemezbirşekildekalıyorumosokakta.hanibaşharfibenimdilimdeolamayan(w)harfiylebaşlayanosokakta.içimdekilerlebirlikteordakalıyorumvekorkarımhalaosokaktayım.

Şimdi yetti işte harflerim içimdekileri anlatmaya.Baştan aşağıya kadar dolu olan içimi ancak böyle anlatabilirmişim boşluk bırakmadan,harcamadan sayfayı boş yere.Şimdi anlıyorum içimdekini.Sıradan bir şey değil bu dobdolu bir hikaye belki de "uno belle histoire".Evet bu! Buldum ne olduğunu.Güzel bir hikaye bu benim için hiçbir zaman unutmayacağım.Tıpkı o şarkıdaki gibi içimi daha da dolduran_hani hayatımın fon müziği olmasını istediğim_o şarkıdaki gibi "alors, pourquoi penser aux lendemains" .Öyleyse yarını düşünmek neden!


betülkara
13Kasım08
01:31,Karlsruhe