Korkuyorum...Aslında korkmazdım hiçbirşeyden bundan önce.Kolay elde edilmeyecek şeyleri bir iki cümleyle kaybetmekten korkuyorum.Her söylemeye kalktığım an bir aksilik...Ve bu aksilikler gittikçe içime sinmemi sağlıyor.Her aksilikte bir kat daha duvar cekiyorum yüreğime.Konusamıyorum...Kelimelerin kifayetsiz kaldığı her anım seninle beraber.Yanındayken derin bir huzur kaplıyor içimi.Gözlerine baktığımda saçmalamaya başlıyorum,aptallaşıyorum bir anda.Konusamıyorum heyecanımdan dilim tutuluyo sanki.Benim yaşadığım dünyada buna aşk diyolar.Ama bence benim sana karsı hislerim aşktan daha öte.Yazdığım her yazının ilham perisi sen oldun.Her yazdığım yazı içime tutulmuş bir aynadan yansımalardan ibaret.Başımı yastığa koyduğumda hâyal meyal simân geliyor düşlerime.Ve garip bi hüzün kaplıyo içimi.Ve yine gözlerin,hayattan bi anlık kopuşlarımı sağlayan,derin hayallerimin kaynağı o nazar boncuğuna benzeyen gözlerin.Bir anlık gülüşünü görmek için şaklabanlılar yapıyorum,hayatımda yapmadığım şaklabanlıklar.Üzgün olduğunu bilmek ve bir damla gözyaşın olmadığım kadar bunalıma sokuyodu beni.Korkuyorum dostluğunu kaybetmekten,sensizlikten korkuyorum.Seni kimseyi sevmediğim kadar seviyorum.