“Sığınacak bir kucak, ağlayacak bir omuz, güvenecek bir çift göz yok. İşte en acısı bu, çocukluğumdan beri hep hayal dünyasında mı yaşadım ben. Hayatın bu kadar acımasız olamayacağını her düşündüğümde bir acı daha ekleniyor anılarıma. Ağlamak sadece gözlerimden yaş akmasına neden oluyor, içimdeki acı sanki kalbimi parçalarsam çıkıp gidecek. Anlatamıyorum nedenini, belki bende bilmiyorum. Sadece korkuyorum her atığım adım bana yeni bir acı getiriyor ve ben bütün bunları bir gün gelip üstlenemeyeceğimi biliyorum. O gün her şey bitecek, umarım oğlum o gün geldiğinde güçlü olur, hayata tutunmuş olur ve ben giderken ardımda başka bir acı bırakmamış olurum.”

(HAYATIMDAKİ BİR KAÇ DOSTUM DIŞINDAKİLERE İTHAF EDİLİR)

ÖMÜR