Kelebek dokunuşu….

Kanatlarında nakışlanan renklerde saklı kaldı ismim, çırpınırım…

Turuncu renkten sıyrıldığın gün, mor renk içinde kanat çırpışında duyulur sevgim. Ayak uçlarının narinliğini hissetmek isterim, duyar mıyım nefesini tenim de, renklerin içinde kaybolan sevgilim…

Konar mısın?

En titrek halinle bedenime.


Yoksa uçar mısın ?

Başka bir el’e…..

Titrek kalır bir yanım, bir yanım renklere tutsak, bir yanım narinliğinle uykuda, bir yanım hep duymak ister nefesini tenim de, yar; kelebek misali mor’a düşsem sarar mısın beni de ?

Tutunmak için uzanırken elim, sen desem, sevdim desem, benim için sunar mısın renkli kanat çırpınışlarını. Hayatına süzülürken, tutunmak isterim yaşamına, gönlümün en ücra köşesine konan mor kanatlı sevgilim. Ürkütülmüşlüğünde kaçmalıyım, belki de uzaklar da bir yerde izlemeliyim seni, bakışlarının içinde kaybolurken korkun gökyüzü mavisini görmeliyim, bitecekse sevgin o gün bende ölmeliyim.

Dokunmak, bakışların arasında bir an haylazca dokunmak, bir çiçek tohumu özünde öpmek, öpmek isteğim belki de duyduğum sevgi. Bir günlük yaşamın içinde mor renk bulaştı hayatımıza, iflah olmaz özlemlerin soldurduğu renkler kim bilir şimdi hangi ressam elinde…

Susma, konuş bence…

Nasıl bir duygu ?

Senin için kendi hayatından vazgeçmiş aşığının olması, sensizken yaşamın anlamının olmadığını söyleyen bir seveninin olması, söylesene nasıl bir duygu ?

Belki de farkında bile değilsin.

Belki de kelebek dokunuşuyla saklı kaldı ismim ve sen fark etmedin.




.....