Kimliği açığa çıkmış bir cellat gibi insanların arasında geziyorum.
Gözler hayal kırıklığıyla bakıyor.
Lanetlerin, kınamaların rehiniyim...

Avının üzerinden iştahla kalkan bir aslandım. Dudağımdaki kanla gururlanırdım. Karasinekler uçuşuyor şimdi yüzümdeki pıhtıya.
Kelebeğin kanat vuruşundaki ses korkutuyor beni.
Üzerime konsa öleceğim.
Yorgun, bitkin, mecalsizim�

Tekrarlara bulanmış sesimi artık ben bile duymak istemiyorum. Yarım kalmış şiirlerime sığınıyorum.
Karanlık kelimeler tutuşturuyor elime birileri.
Bir mum yaksam, yakalayıp ensemden aleve doğru yaklaştırıyorlar. Bir çiviye eğilir gibi eğiliyorum alevin ucuna. Gözümün kaynamasına bile aldırmıyorum.
Uzandığım kalem �cüzzam!� diye haykırıyor. Parmaklarım masanın üzerine dökülüyor.
Susuyorum�

Kime baksam arkasını dönmüş.
Aynaya koşuyorum.
Yüzüm yok.
Şimdi dilinmiş bir sırtla yüz yüzeyim.

Kimse yok mu dediğimde bir yankı gelmişti.
Yine o sesle başbaşayım;

"Çölde
Bir yaratık gördüm, çıplak, vahşi.
Çömelmiş oturuyor
Yüreğini ellerinde tutuyor
Yiyordu.
Dedim ki: "Tadı güzel mi dostum?"
"Acı, acı" diye karşılık verdi,
"Ama seviyorum
Çünkü acı
Ve benim kalbim".(H. Grane)

Biraz ağır olacak bugün anlaşılan.

Bugün bir geçse...

Yarın yine perdeyi açarım.