Akşam olmak üzereydi beni bulduğunda.....yine kızdırmışlardı beni....dokunsan patlayacaktım tek bir laf bekliyordum... dokundun ve patlamadım....kızamadım sana....yüzüne bakakaldım gözlerindeki derin boşlukta bana ne olduğunu anlamaya çalışırken sesinle döndüm dünyama..........içimdeki bu acı da neydi?aşk mı?yok canım daha neler.......aşka inanmam ben!ve sen sevgili...o kadar çok inanmıştın ki aşka yapacak hiçbir şey bırakmadan bana dize getirdin yüreğimi.....
artık bendeydin.....
artık sendeydim....
fikirlerin fikirlerimdi.....
savaşın savaşım....
elimi tutmasanda gözlerime bakmasanda varlığın yeterdi bana...... hep yetti!
fazlasını istemedim ki....hep ayrı masalarda otursakta ne yapar eder beni görecek bir yer bulurdun kendine......konuşmana fikirlerine ne kadar hakimsen bana da hakim olduğunu hissettirirdin.......bol seni seviyorum’lu günlerimiz hiç olmadı..... biliyorum ki yüceydi hatta en yücesi bizimkiydi.......bu güven yeterdi.....yetti......gözün karaydı ,korkusuzdun ve tek korkumdu bu......tıpkı çocukluğumdaki korkulara benzeyen ve hiç geçmeyen.....artık geçmeyecek olan...ölmek kolay derdin zor olan yaşamak...ve ben hep zoru sevdim tıpkı seni sevdiğim gibi....sense kolayı seçtin...öyle güzel fikirler bıraktın ki arkanda... yapacak o kadar çok işin vardı ki...hep yapıcıydın hep olumlu hep güleryüzlü ve hep mantıklı.......
yıkıp gittiklerinden haberin var mı peki?bu da mantıklı mı sence???????????bana verdiğin sözler borcun olsun....öyle çok özledim ki seni..........



"Hayatının hangi anında yaşıyorsan yaşa,geriye baktığında seni gülümseten bir şeyler varsa devem edeceksin yaşamaya" bu sözün hep aklımda...

SENİ ÇOK SEVİYORUM...