Yaşamla ölüm, birbirine ters iki kavram.Aralarında bir pamuk ipliği kadar bağ var.Bu pamuk ipliğine benzettiğim ne zaman kopucağı belli değil.Belki 1 sene ,belki yarın, belki 1 salise sonra.Yani ölümün benim kapımı ne zaman çalıcağını bilmiyorum.Gerçekleştirmek istediğim o kadar hayalim varki gerçekleşmesi için uzun uzun yıllara ihtiyacım var.Mesela evleneceğim kadınla bir hayat kurmak,hayalini kurdugum 70 model amerikan arabayla caddelerde rüzgar estirmek,doğucak olan cocuklarımla hafta sonları oyun oynamak.Ve yazmak istediğim o kadar cok şey var ki;en kalınından ansiklopedilerin yanında halt yiyeceğini tahmin ediyorum.Aklımdan geçen her cümle en kıyağından bir şarkı sözü niteliğinde,bir okadarda saçma.Yıllar su gibi akıp gidiyor fakat daha zamanı durdurmayı başaran bir makine yapamadı insanoğlu.Dediğim gibi daha yapmak istediğim çok şey var bu ajanda sayfasına sığmasada!!!Ve ölüm o kadar yakınki bir parmağın tetiğe yakın olduğu kadar...