ne oluyo bana böyle neden aklımın bilinmezlerinde yakalamaya uğraşıyorum ki seni sürekli... neden olmayacak birşeyi oldurmaya çalışıyorum ki sence...
kendimi kurkçü dükkanına tıpış tıpış dönen tilki gibi hissediyorum... çaresiz postunu eninde sonunda verecek bi tilki gibi... peki sen... sen nasılsın... iyimisin yokluğumda? mutlumusun yarattığın huzuru kaybetmek adına... sızlıyormu içindeki o incecik çizik... kendine sadece sana ait olan bir ben yaratabildinmi buhranından kurtulup... yapamadın değilmi... olmadı olduramadın sende benim gibi... geçmişlerimizden kurtulmayı beceremedik sen özlemeyi ilk öğrendiğin insanı bense bir meleği silemedim aklımdan hayatımdan... neden bunları örnek verdim biliyomusun... sen söylemiştin özlemeyi onda öğrendim diye bende köleliği öğrendim işte tükürdüğünü yalamayı... ama işte öğrendiklerimiz kurtarıyormu bizi bu yangından... hayır sadece daha fazla itiyor daha fazla gömüyor canlı canlı...
benim en büyük hatam içimdeki seni dışarı çıkaramamam çıkarırsam sert esen bi rüzgarla elimden uçup gidersin diye korkmam... öyle işte sevdiceğim senden bir daha kadınım demeni ne zaman duyarım bilmiyorum duyamayacağımı biliyorum aslında... ümit işte... neyse...
son sözüm yine sana sevgili...sen içimde kurumadıkça kalemim tükenmedikçe bende ölmeyeceksin... bunu bil...
evrim_sel