Sen,
benim,hüznü yüzünde hercai menekşeler,mutluluğu teninin her notasında pembe lâleler açan,bakışları tropikal sağnaklar kadar cömert,yüreği papatyalar kadar lekesiz,ak,elleri aşk kadar sıcak sevgilim,
Ben,seni,
gecenin yıldızları,denizin yakamozları sevdiği gibi sevdim.İpek kanatlı bir kelebeği incitmekten korkarak sever gibi,bir gün batımının renklerini seyreder gibi,bir hüzzam şarkı dinler gibi sevdim.
Gözlerinin içinde erimeyi sevdim, ellerini avucumda bir beyaz güvercin gibi
tutmayı, o güvercinin yürek atışlarını avucumda hissetmeyi sevdim, elinin sıcaklığının elimden yüreğime kadar yayılıp beni başka âlemlere taşımasını sevdim, yüzümü saçlarının arasına gömüp, saçlarını koklamayı sevdim, dudaklarımı boynunda, ensende, parmaklarında dolaştırmayı, kulaklarının arkasına değdirerek, sana, hiç yazılmamış şiirler fısıldamayı sevdim, sana sarılmayı, kokunu, sıcaklığını içime sindirmeyi sevdim.
Ben seni çok sevdim, bilemeyeceğin, anlayamayacağın kadar çok sevdim.
Şimdi sevdân, ateş gibi yakarken yüreğimi ve tek dermanı senken ateşimin, sensizliğe mahkûm edilmenin çaresizliğindeyim.
Bir şarkı olup kulaklarıma dolmana, bir hayâl olup düşlerime girmene, vazomdaki bir çiçekte ellerini koklamaya bile hasretim şimdi.
Sana şiirler yazıyorum her gün, ama neye yarar, ben, o şiirleri gözlerinden okumaya hasretim.
Ben, çatlamış toprakların yağmuru özlediği gibi, kızgın güneşlerde kavrulmuş bir kumsalın yumuşak öpüşlerle tekrar tekrar gelip üzerine uzanan,serinleten sâkin dalgaları özlediği gibi, dudaklarımın dudaklarını özlediği gibi özlüyorum seni...
Seni çok özlüyorum, seni çok seviyorum,
Neden yanımda değilsin,neden yoksun ki?..