Yıl 1978 .
Bir sahil kenarındaki,yazlıkta derin yaz uykusuna dalmış o günlerin nahoş olaylarını düşlüyorduk belki de.
Çoktan gecenin yarısı geçmişti ki,kulakları çınlatan pençere camlarını yerlere savuran bir sesle irkilip yatağımdan fırlamıştım,
Benim gibi yazlıklarında bulunan,pek çok kişi de uyanmış don gömlek dışarı fırlamıştı,biraz ötemizdeki park yerinde bulunan arabalardan biri alev almış yanıyordu.
Onların yanında benim de arabam olduğundan,alevlerin arabama zarar vermemesi için bir koşuda giderek,arabamı emin bir yere çektikten sonra tüm komşularla birlikte yanan arabaları söndürmeye çalışıyorduk,itfaiye çok uzaktaydı ve gelmesi en az on beş yirmi dakikayı falan bulurdu.
Yine de telefona koşarak itfaiyeyi aramak istedim ve telefonun bulunduğu bekçi kulubesine koşmuştum,ama ne mümkün hatlar önceden kesilmiş telefonlar ise çalışmıyordu.
Tek çare vardı,ya gidip haber vermek ya da söndürmekdi hiç düşünmeden arabama binerek deli gibi sürmeye başladım,
Sahildeki yollar kıvrılan yılan gibi virajlı olduğundan virajın birinden çıkmadan ikincisine giriyordum,bir taraftan da içimi bir korku sarmış ya diyordum şimdi yolda bunlar bir de pusu kurmuşsa ben ne yapacağım diye düşünürken arabam sanki virajları atlayarak geçiyordu.
Neyse ki,bir kaza yapmadan, ve pusuya düşmeden yirmi beş kilometre uzaklıktaki şehre yetişerek durumu hem itfaiye hem de jandarmaya bildirdim.
İtfaiye ve jandarma olay yerine vardığında, çoktan iki resmi araba ile bir sivil araba çoktan yanmış kül olmuştu bile.
Jandarma gerekli incelemeleri yaptı tutanaklarını tuttu, resmi aracın altına yerleştirilen bir bombanın olaya neden olduğu kanaatına varılarak, çoktan karanlıklarda kaybolan suçlusunu bile aramadan ayrılıp gitmişti.
Ertesi gün olmuştu beni bir telaş aldığından, bizim arabaları da bombalarla düşüncesi ile,arabamı akşamları kaldığım yazlığın yanına çekip bir ip bağladım ve ipin ucunu yattığım odanın içine yerleştirerek ucuna bir çan bağlamıştım.
Güya arabamı yakmaya gelirlerse, ipe takılacaklar,ve içerdeki ip sallanacak ucundaki çan da beni uyandıracaktı.
Böylelikle her zaman başımın altında bulunan silahımla müdahele edecektim.
Bizleri parçalamaya birbirimize düşürmeye çalışan dış güçler,o günleri bize yaşattı ve başarılı olamadı ama,şimdi terör belasını besleyerek başarılı olmaya çalıştığını milletimiz hiçbir zaman unutmasın.
Ben inanıyorum ki,bunda da başarılı olamayacaklar ve yeniden,mutlu huzurlu her ırktan her dinden kitlelerle beraberce yaşayacağımıza inanıyorum.
Yeter ki,öyle yada böyle aramıza nifak sokulmak istendiğine inanalım ve oyunlara gelmeyelim.

A.Yüksel Şanlıer.