Ve dünya bir kere daha tarihin tekerrüründen ibaret olduğunu ispat etme çabasın da. Sanki defalarca yüzüme vurmadı sanki ayaklarıma dolanmadı tekrar tekrar. Bıkmadı üstelik hayret.

İyi düşünmek istiyor insan her şeye rağmen umutlu olmak istiyor. Bakıyorsun senden daha az kültürlü daha yeteneksiz bir sürü insan hayatın daha üst kısmında daha rahat bir aşamasında. Ne peki; adil mi değil hayat yoksa bazı insanlar kapasitesinin hakkını vermekten mi aciz…

Aslında cevap hazır; insanların bir yerlere gelebilmesi için okuması %90 kıstas dersek ve bunun son aşaması olan üniversitelerin denetiminin olmadığını göz önünde bulundurursak, cevap gayet açık. Ağır bir hitap belki ama ya onurundan taviz veriyorsun ya da havlu atıyorsun. Dersler değil senin öğrendiğin senin öğrendiğin bildiğini söylememek, ayıya dayı demek, haksızlığa itiraz etmemek ve korkuncu bazen eşlik etmek. Bunları yapmayan mezun yok mu? Var. En yakışık-lısı onlar. En yakışıklısının ne peki kusuru, yaşamamak. Evet, yaşamamak; at gözlüğü takmak ve kimseyi tanımadan göze batmadan tabi kendini ifade etmeden edemeden hayata kollarını açanlar en yakışıklılar en güzel mezunlar bunlar. Vay halimize vay. Vay benim yetişen gelecek neslime, yetişen devlet büyüklerime vay anam vay.

Hadi gözünü kararttın. Gördüğü yanlışa baş kaldırmanın sonu mezun olamamak. Baş kaldırdığın kişi olmasa da benzeyen ve aynı tastan yiyen bir öğretim görevlisi muhakkak olmakta di mi? Ve evet oldu doğruları gösterdin ispatladın. Sonuç. Verilebilecek en baba ceza zati muhteremlere başka bir üniversite de işine devam etmesi; sözde sürgün…

Hadi yazmaya midem elverirse bir olay anlatayım yıl 2006 yer Türkiye’nin göl olan güzel bir ilçesi. Bu ilçede öğretim görevlisi bir kızla (bir öğrenciyle, öğrencisiyle) uygunsuz yakalanır. Ve başka bir üniversiteye tatil kazanır. Mantıklı aslında yeni üniversite yeni kızlar her gün kuru fasulye nereye kadar di mi? Ha bide sırada öğretim görevlisi olmak için çanak yalayan sıradaki muhterem asistanları hatırlatalım. Neyse diyeceğim nasıl aldırmayacak isek.

Peki, ne yapmalı valla olursa çocuğum üniversite bitmesin, insanlığından kaybetmesin. Hata olan belki genelleme yapmam ama bunun önüne geçebilecek bir güç olmalı. Denetlemesi olmayan hiçbir kurumdan hayır geleceğine beni kimse inandıramaz. Ya denetlemesi olan kurumlar fire vermeden çalışmıyor bir kere. Bide düşünün ki gelecek yetiştiriyorsunuz yahu, hani bu ülkenin çocukları bunlar. Tek korkum bütün bunların bilinçli yapılması ama hadi o kadar acımasız olmayayım.