Sevgili...

Gittin, gittin ve ben bittim, ağaçlar kurudu, baharlar bitti, kuşlar gitti, gülüşüm, mutluluğum hepsi peşin sıra, bir bir gitti.Yokluğuna alışmak zor evet, ama gidişini anlamak daha zor, yakıştıramıyor insan sevdiğine gitmeleri, nasıl diyor insan nasıl bu kadar acımasız olur o güzel yürek.

Çok güzel yüreğin vardı senin, sevmelere sınır koymayan, coşkulu,tutkulu, sevilmek en çok sana yakışırdı zaten, ama bilmiyordun, bilmediğin için beni çok yordun, biliyorum ki hastalıklı sevgim ürükütüyordu seni, olmaz diyordun, insan böyle sevemez...

Sevdim, hastalıklı gibi sevdim, tenime yapışmış bulaşıcı bir hastalık gibi sevdim seni sevgili,lakin sana bulaşmadı...Bulaşmasın da aman, senin o narin bedenin kaldırmaz bu sevmeleri, sen gel gitlerin gelip gidenisin, boğar seni bu ağır sevmeler.

Akşam dinginliği çökünce şehre, sen bir sis gibi iniyorsun tenime , dinginliğin, sessizliğin bir bir yokluyor beni, ne çok özlüyorum seni, bu derin iç çekmeler seni alıp içime katacak gibi, kokun burnumda, inanmıyorsun.

Mutlu değilsin biliyorum, dedim ya sana sevilmeler yakışır, üzüyorlar seni değil mi, seviyorsun ve üzülüyorsun, sevme sevgili, sen üzülme.

Sevişme onunla, kirletme kendini, o tertemiz ruhuna kullanmışlık bulaştırma, sen dayanamazsın bilirim, bunu kendine yapma bana da, hastalıklı sevgimle arın, beni düşün, seni nasıl arsızca sevdiğimi, seveceğimi, arın...

Ahhhh Sevgili hangi kirli pençe titretiyor bedenini, soluğun hangi kirli nefeste yitip gidiyor, kim gözyaşı döktürüyor her sevişmenin ardından.Sen dayanamazsın, sevme Sevgili sakın sevme.