Bir zamanlar tanıdığım bir kişiyi izliyorum uzaktan. Yaşam ne garip, kişilikler çabuk değişiyor anlaşılan. Hakkında konuşmamaya yemin etmiş olmanın sancısı ile sadece cevap veriyorum yazdıklarına garip bir tebessüm ile...
İki kelimeyi yanyana getiremeyen bir kişi şimdi şair olmuş, yazar olmuş. Hayat felsefesi de değişmiş görmeyeli. Düşünüyorum, çok değil sadece birkaç yıl önce şahit olduklarım ağzından çıkan kelimeler, yalan üstüne yalan.Bir zamanlar ingilizlere arazi satan bir hanımla işbirliği içerisinde olma çabasındaki kişi, şimdi vatan toprakları satılıyor diye yaygara koparıyormuş. O zamanlarda çok uğraşmıştım bu düşüncesinden vazgeçirmek için verdiği cevap çok basitti. "Herşey para için, çok zengin olacağım, nasılsa yapılıyor, önünü bir ben mi keseceğim"
diyordu bu garip adam. Belli ki amacına ulaşmış, artık karnı doymuş ki şimdi satılan vatan toprağının hesabını görüp, ahkam kesmek zamanı gelmiş.
Ayni garip insan şimdilerde aşk şiirleri yazmakta, oysa kaç kadını kandırıp kaç kişinin ahını almış bu kişi duygusal bir çizgi çekmiş gibi yaşamına. Düşünüyorum bu kadar çabuk değişebilir mi bir insan. O kadar duygulu idi de neden onca kadının yüreğini yaraladı. Neden ağlattı ona güvenen kalpleri. Garip çok garip bir durum bu anlayamıyorum. Ya yüreği dolu biri onun adını kullanıyor. Ya da bir gün maskesini çıkaracak birileri...
Sadece garip bir tebessüm dudaklarımda sessiz bir çığlık gibi
Bekliyorum