’BAZI YAZARLAR



Şair diye geçinen bazı yazarlar.
Şiire okumadan yorum yazarlar.
Yorum almak için takla bile atarlar.
Eleştiren oldumu da, kıyameti koparırlar

Bazıları da gurup halinde çalışırlar.
Kendilerini ön planda tutarlar
Şiir çok güzel de olsa okumazlar
Okusalar da yorum yazmazlar.

Bazı tiplerde özenle kusur ararlar.
Noktasından virgülüne kadar bakarlar
Yorumla adamın suratına çarparlar.
Kendilerine göre etrafa caka satarlar.’
*yazarı;Şükrü Küçük

Sevgideğer Şair.....

Türk şiiri bir asır boyu YENİ CEHENNEMİNDE yandı..

’şimdi şairlik- zaten -yarına şiir yazmaktır’

Neredeyse bir asırdır,
Gerçek Türk Şiiri buzdolabındaydı.
Yerine yapay ürünler sunuluyor,
toplum mühendislerince, övgülerle şişiriliyor,
yeni;
yepyeni,
aslını inkar etmiş,
düşünemeyen( angut) bir nesil yetiştirmenin vasıtası olarak kullanılıyordu.

Çünkü;
Türk insanı şiir severdi;
tarihini,
örfünü,
kültürünü şiirle yazardı..

Sonunda başardılar.

Halk şiir sevmez ,
okumaz ve yazmaz hale geldi.
Son yıllarda;
Halkın üstünden düşmanların,hainlerin,
gafillerin baskısı kalktıkça;
şiir
yeniden filizleniyor...

Henüz halka inmedi.
Şairler de kendi kendilerini yetiştirmek,
-eski yeninin - etkisinden sıyrılmak
gibi bir misyonu farkında olmadan taşıyorlar.

Çabalıyor, bocalıyorlar...

Halkta henüz yetrince karşılık bulmadığından,
yazdıklarının değerli ya da değersizliğini test edemiyorlar.
Marifet iltifata tabidir,özdeyişi gereği
yeterince/ halktan/ beslenemiyorlar..

İstisnaları var tabii..

O nedenle;
bugün yazanlar
hangi elekte elendiklerini /gelecekte/ görecek
ya üstte / ya altta
mertebelerini ötelerden izleyecekler

Ya geleceğe yazdığını farkedersin,
ya da
fark edilmemenin acısını çekersin
şair

Her güzellik
Allah için olmalı
ve
karşılık beklenmemeli....

Ne dersin....Çok mu acı....