Akşam karanlığı usul usul çöküyor şehrime.Kızıla çalan gökyüzünün siyaha boyanışını izlerken penceremin önünde, nisan yağmurlarının cama vuruşuyla çıkardığı o hüzünlü melodiyi dinliyorum.Martıların acı çığlıkları bölüyor hüznümü...korkuyorum.
Haykırışlarla sesleniyorum beni duymayışlarına...
Hicran düşüyor yüreğime...
Gitme ruhum...gitme!!!
Sen gidersen yıkılacak bu kent, dört duvar üstüme yürüyecek.Maviye çalan gökyüzüm siyah elbisesine bürünüp yas tutacak. Kararacak rengi bütün nesnelerin.Elimi attığım, dokunduğum herşey kanayacak. Kırmızı vazodaki beyaz güller bükecek boynunu ve asla eski haline dönmeyecek bir daha. Ardında bıraktığın her ne varsa her biri yapışacak boğazıma ve hesap soracak benden. Verecek bir cevabım olmayacak. Gitti demeye varmayacak dilim, lal olacak. Hazin geçecek gecelere terketme beni.
Gitme ruhum...gitme!!!
Gidersen eğer, kötü huylu bir tümör gibi büyüyecek yalnızlık beynimde. Bir savaş çocuğu gibi, savaş sonrası yaşadığım şaşkınlıkla seni arayacağım her yerde. Ağlayacağım ardından, gözyaşımı silecek gücüm bile olmayacak,gözlerimde donacak yaşlar. Güvendiğim, sığındığım, inandığım her ne varsa takılıp gidecek ardına. Sensizliği miras bırakacaksın yarınlarıma.
Peki ne kalacak sevgi adına?
Gitme ruhum...gitme!!!
Gidersen eğer, bütün bunlar son sözlerim olacak sana. Susacağım kapıyı çarpıp çıktığın anda.Ve hiç konuşmayacağım bir daha. Acımı saklayıp yarınlarıma, benden istediklerini yapacağım. Aramayacağım, çıkmayacağım yollarına. BİR YABANCIDAN ÇOK DAHA UZAK OLACAĞIM SANA...SÖZ VERİYORUM RUHUM!!!
..............................
Gittin!!!
Yıllar geçti.
Çarpıp çıktığın o kapının sesi hala kulaklarımda dün gibi.
Beynimde tümör misali büyüyen yalnızlığımla, savaş sonrası seni aradım yıllarca. Ağladım ardından, silmedim gözyaşlarımı. Hiçbir söze inanmadım,güvenmedim kimselere, ve sığınacak bir liman aramadım kendime. Hep denizin ortasında sensizliğin fırtınasıyla yaşadım. Unutmadım son sözlerimi. Aramadım seni, çıkmadım yollarına. BİR YABANCIDAN ÇOK DAHA UZAK OLDUM SANA...
SÖZÜMÜ TUTTUM RUHUM!!!
...............................
Şimdi karşımda durmuş boynu bükük bakıyorsun gözlerime. Pişmanlığın damlıyor gözlerinden yaş yerine. Ve elini uzatıyorsun bana ’tut ellerimi’ diye.
GEÇ KALDIN RUHUM...
ECEL KAPI EŞİĞİNDE!!!
Ayşe YÖRÜK
18.04.2007 İST*