Vurdu gül kokulu ellerini,dikenleri bol duvarlara...

(aslında yanıltmasın sizi,sonun başlangıcıdır bu cümle...)

Gittikçe kaybetti benliğini,sessizleşti,yitti,ve zamanda sönen bir yıldıza benzedi.
Parlak bir yıldız ona dileğini hiç kavuşturmasa da,o kavuş(a)mamalara kavuştu,...
İlk defa bir şeylere sahibim dedi:hayalkırıklıklarına...

Her şeye rağmen;
minnettardı hala dilek tutan gülümsemesine...
Varsın sönmesin yıldızlar dedi,varsın ışıldasın...

Uzayın derinliklerinde ruhu,bedeniyle soluduğu bir parça soluğu;bu kadardı...

(artık dillerde çokça dolaşan yıllanmış bir efsane,soluğu ve bedeni,özürlü geçmisinde,hapiste...)

Belki de en güzeli,deliliğe vurmaktı her şeyi,
ki zaten deliliğini de deliliğe vurdu...

(hikayelere sondan başlanır,girişler zor olduğu için.mutluluktan hüsrana düşmek
zordur,hüsrandan hüsrana düşmek ise alışmışlık...ikisi de aynıdır ya,
biri kandırmacadır okuyanı...)

Hafızası olsa da kalemin,her şeyi uzun uzadıya yazsa...
Gerçi sonu deliliğe varan bir hikaye ,neye yarayacak ki,anlatılsa da?

Kimbilir bazı yitik hayatlar,ibret gibi canlanır başka hayatlarda...

Hani çöker ya yorgunluk,ağzın haykırmak istercesine açıktır,kapatamazsın...
Gözlerin sabittir;yarı açık yarı kapalı...
Vücudun sereserpedir;yarı ölü yarı diri...

Bir delinin hikayesiydi yani ,bu uzun cümlelerin sonu...

Vaktiyle o da çocuktu,sonra genç...

Büyüdükçe başına geçmişti hayat...Gözlük taktı ama her şey aynıydı,şapkaya gerek var mıydı?Bedenini korurdu ya,bilirdi; ruhu savunmasız ,çırılçıplaktı...

O da biliyordu:yavaş yavaş yaklaşıyorda sona...Aslında huzurluydu,yarım kalan bir şeyler vardı,yarım kalan çok şey vardı...

Kararsızdı...

Delirse,son anda tövbe edemeyecekti;delirmese ,silgisiz devam etmesi gerekecekti.

Bilirdi,bir gün mutlaka,ölmeden ölecekti...Emindi...

Sonra,
büyüdü ;ama bir daha hiç büyümemek üzere..

Geçmişin ağlarına takıldı...
Yaşadıkları sahnelendikçe derinlerinde,anladı;
Çok pislikler birikmişti,sudan sabundan anlamayan geçmişinde...

Büyüdükçe öğrendi,öğrendikçe anladı,anladıkça yorumladı,
yorumladıkça soğudu...

Yaşamı artık ellerinde tuttuğu buzdan bir parçaydı...


Sonra;sonrası malum ...

Öğrenebildiniz mi hikayesini,anlayabildiniz mi?

Delirdi işte...

Şimdi hangi güzel gelecek,travma yaratırdı delirmiş yaşlarına ve başlangıç başlangıç düşerdi yazgısına...
Hiç bir şey geri gelmeyecekti ki,yeşersin diye verilen ömrü,delilikle küllendi...


_Bahar Liman_