Karanfillerle tanıştığım gün bir hazan sabahıydı.
Bunun için bütün şiirlerim hüzünlüdür ve hep ka-
ranfil kokar.
Bunun için ağlar mısralarım her zaman sonbahar
yağmurları gibi.
Belki de kaderim böyle istedi alın yazım bu, böyle
yazmış yaradan. Bunun için hiç gülmedi yüzüm, bundandır ki dinmedi hiç göz yaşlarım.
Fakat işte sonu her şeyin.
Senin sevdanla son buldu her şey. Senin gidişinle
bitti. Bir kurşun gibi saplandı hasretin bağrıma.
Karanfillerin kokusu yok günlerin aydınlığı gün
batışlarının güzelliği yok. Mısralarım da ağlamıyor artık.
Kurudu göz pınarlarım.
Ve sonunda ömürde girdi hazana.
Ömür hazanda
Sevdam hazanda
Senin mevsimlerin
Değişmesin.
Her zaman kalsın yazda.
Bu dileklerim var halâ inanmazsan gel de gör kal-
bimde ve dudaklarımda...........
Hayrettin Tarhan