Aradım kırk yıldır; Sevdaları, gerçek sevgileri ve yalansız gönüllerde ki güzellikleri, maskesiz yüzlerde gülen gözleri.
Aramakla geçti ömür denen zaman, göz açıp kapayıncaya kadar geçti hayat.
Ve ben hep aradım.
Her insan gibi huzuru aradım.
Gönüller dolusu bir tutku bir sevgi bir aşk;
Hayat denen bir nefes aradım.
Bir çift el aradım; Duygu rüzgarları ile üşüyen sevgi ateşi ile ısınan.
Bir çift göz aradım; Bakınca düşüncelerimi aşk fırtınalarına çeviren, yıllardır nadasa bırakılmış toprak gibi çorak gönül tarlama harelerinden sevgi tohumları saçılan bir çift göz.
Ve bir renk.
Yeni bir renk aradım; Dünyada tek olan, duygular ile yoğrulan ve unutulmayan, unutturmayan.
Bu öyle bir renk olmalıydı ki bunu sadece ben değil sevilmesini bilenler sevildiğini anlayabilenler de görebilmeli idi.
Ve bir çiçek.
Yapraklarında sevdamı saklayabilen, rengini aşkın kanından almış.
Bu öyle bir çiçek olmalıydı ki; doğumdan ölüme sevdaları anlatmalıydı.
Seven kalplerde nurlu bir ışık olmalıydı.
Bu kutsal ışık.
Karanfiller üzerine vurduğun da hareli gözlerin ışığı ile seçilebilsin.
Öyle bir ışık olmalıydı ki gün batarken sevdaların etkisi ile aydınlanan hisler bulvarının doyumsuz rengine benzesin.
Ve bu renk öyle bir renk olmalıydı ki her gün bitiminde çamlık tepelerinde yankılanan faslı şahanelerin sesine ,buse ağaçlarının altında son bulan sevdaların rengine benzesin.
Aramaktan yorulduğum yıllarda ve ömrün hazanında açan nergislere, karanfillere benzesin
Yıllardır çoraklaşan gönül tarlamdan mısra mısra şiir başakları yükseldi boy atıp serpildi.
Hayal gibiydi her şey.
Hayaldi belki de.
Hayal de olsa toprağın nemli bağrından fışkıran, güneşin ışıkları ile canlanan çiçeklerin en nadidesi, en değerlisi kırmızısı pembesi ve beyazı ile yoğrulmuş bir renk bir ahenk ve gönülleri bir anda dolduran karanfili buldum.
Gizlenme boşuna o renk sensin karanfilim.
Yılların beklentisi senelerin hasreti sensin.
Önce kalbimde, gönül bahçemde ve faslı şahaneler de sonra hasret bahçelerimde açan en nadide çiçeksin
Eğer o renk o huzur o mutluluk senin renginde ise.

ARAMAYA DEĞMEZMİYDİ?
Hayrettin Tarhan