Ben sensiz mahsulu olmayan bir tarla gibiyim. Ekilmeye, biçilmeye, sürülmeye ve emek vermeye gerek duyulmayan yanlız kimsesiz bir tarla gibiyim. Sessiz, sakin, dünyadan bihaber. Gözardı olmayı sonuna kadar hak eden kısır küsükün farklı bir toprak parçasıyım.

Ben sensiz yaralıyım yardan komalardayım hızırı bekleyenim hızırım olmanı isterim. Kaybolanım yol arayanım ben sensizken aslında bensizim.

Ben seszizken yanlızlar ülkesindeyim yaşama sevinci elinden alınmış sırtından vurulmuş dört duvar arasına sıkışmış mahkumum kokusunu yitirmiş bir gülüm ben sensizken kötü olan herşeyim.

Beni yaşama baglayan tek şey belkide çok az olsada dönme ihtimalin bagllıyor. Belkide bu sebebten senede bir kez gülüyorum bir kez tomurcuklanıyorum aşka kim bilir belkide bu sebebten azraille direniyorum.

Ben sensizken aslında bensizim ziyan olmuş bir kenara atılmış bir kitabım pare pare yanmış bir cşgerim neler çeksemde helali hoş olsun ben sensizken seni beklemeyi bilirim.

ZAMAN NE KADAR ACIMAZSIZ OLUP VURSADA BENİ GÖZLERİNİN GÜZELLİGİ UMUT OLUP DÜŞÜYOR EN ÜCRA KÖKLERİME.

BEN SENSİZ......... VİRAN OLMUŞ Bİ GÜL BAHÇESİYİM......