Yağmur durmaksızın yağıyor. Hani bardaktan boşanırcasına derler ya, öyle... Yağıyor yağıyor ve daha çok yağıyor. Asfalt gözükmüyor damlaların hızından ve çokluğundan. Kiremitler koyu kırmızı kahveye kaçan renkte... Yeşiller koyu yeşil, yapraklar ve bitkiler. Neredeyse yapma bitkiler bile daha bir koyu renkte sanki nemli gibi. Ahşap çerçevelerden tahta kokusu yayılıyor barın içine... Ben yine en miskin halimdeyim. Son zamanlarda oldukça kilo verdim. Biliyorsunuz zaten normalin altında bir güzellikteydim bu zayıf halimle iyice yüzüne bakılmaz bir gölge gibiyim.

Çoğu müşteri beni sevimsiz buluyor. Yanlarında usulca dolaşmama izin vermek şöyle dursun daha karşıdan yaklaştığımı gördükleri an “ay kovala şunu ne uyuz şey”, “git burdan pis kedi”, “pist hadi git, git bakayım!” diye azarlamaya benzer bir ses tonuyla istenmediğimin sinyallerini alıyorum. Şansım yaver giderse hafif çakırkeyf bir ortayaşlı buluyorum da başımı ya da çenemin altını okşuyor; ben de kedi olduğumu hatırlayıp seviniyorum kendimce...

yağmur... evet yağmur bugün dinmek bilmedi. Gece de yağmıştı zaten. Rüzgar da serin esiyor aksi gibi, müşteri az olacak şimdiden belli. Müdavimlerin bazıları birer ikişer gelmeye başladı. Sessiz sedasız oturuyorlar köşelerinde demlenerek. Ben de televizyonu dinliyorum, bir de ara sıra gelişen küçük diyalogları... Müzik programı olsaydı keşke ya da radyo açık olsaydı. Müzik dinlemeyi çok özledim. Kediler müzik dinler mi diyeceksiniz... Evet, elbette dinler. Dipten hafif hafif sarsaydı müzik ortamı, duvarlardaki yağmur sesine eşlik etseydi. Döşemelerde kaybolsaydı, kapının altından dışarı sızsaydı... Yağmura karışsaydı müzik.

Bir de neyi çok isterdim biliyor musunuz? Sigara içen, pipo tüttüren bunca insanın arasında bu dumanlatı ortamda. En çok nargile içebilmeyi isterdim. Şöyle bir nargilem olsaydı ve arada bir fokurdatsaydım köşemden... Bir kedi için fazlaca talepkarım belki evet. Sefa düşkünlüğüme verin...

Bir nargile, biraz müzik, bolca yağmur. Bu geceyi bunları düşlerken uykuya dalarak kapatabilirim sanırım.