Sabaha, gözünde hala geceden kalan yaşlarla uyandı. Hızla kalkıp cama koştu, pencereden dışarıya baktı hava nasıl diye. “Bu gün çok işim var hava güzel olmalı” dedi . İlginçtir sokaktaki arabaların üzerine, kestane ağacının yapraklarına da çiğler yağmıştı. Gözü o berrak taneciklerde takılı kaldı bir iki dakika. “Demek ki; gece boyunca ağlayan sadece ben
değilim, belli ki göklerde sevdiği birini istemeden kırmış benim gibi” diye geçirdi içinden. Aklına yine geldi gece ağladığı
saatler , offf offff birde baş ağrısı geldi şakaklarına; bin bir pare top atışına maruz kalmış gibi canı yanıyor.
Aynanın karşısında; elinde tarağı ve tokası dağınık saçlarına öylece bakakaldı!!!!!! Nasıl yapabilmişti?? Nasıl başarabilmişti
Oğlunu böyle kırabilmeyi.Nasıl?? Telefi etmek için mutlaka o uyanmadan evde mutlu bir hava estirip bu kırgınlığı hafifletmeliydi.” Evet Harika bir kahvaltıııı . Çok sevdiği sıcak ekmek, yumurta ve erimiş peynir” hemen kendine çekidüzen verip neşeyle mutfağa yöneldi.
ÇIN ÇIN ÇIN!!!!! “Oğluna annesi nede güzel kahvaltı hazırlamışşşşş” diye başında; yılbaşında onun aldığı şirin çıngırakla mutlu hava estirme operasyonun ilk basamağını çıktı. Bebekken nasılda saatlerce uykusunda onu seyrederdi birden aklı anılara gitti…………”Günaydın annemmm” diyen o buram buram evlat kokulu sesle sıyrıldı anılara dalışından.
Özür diler………. Dudaklardan aynı anda çıkan iki kelime gülüşmelerinide başlattı.Şimdi sıkı sıkı birbirlerine kenetlenmiş öööyle seyrediyorlardı birbirlerini. ANNE ŞEFKATİ ve EVLAD HÜRMETİ . şiir gibi, içilesi berrak su gibi o iki bakışşş.
En kötü kırgınlığımız bu olsun dediler içlerinden.
Et tırnaktan ayrılmaz.
Kıssadan hisse; her ne olursa olsun kırdığınız kalplere uzanın . Evlat yada arkadaş yada komşu her kimse kırdığınız kalbin sahibi.