Yalanın biri bir gün doğrular şehrinde yola cıkmış.Şehir doğrular şehri yalana her kapı kapalı her sokak ölüm ne yüzüne bakan var nede adını soran.İşte böyle devam ederken hayat bir gün yalan sahilde dolaşırken bir deniz kızını görür ve ona söyleyebileçeği en büyük yalan olan seni seviyorumu söyler kızda onu sever ve birbirlerinin yalnızlıklarını paylaşmaya başlarlar

Ancak onlar hayattan soyutlanmış bir halde yaşarken . Doğrucu gözler nefretle onlara bakmaktaydılar.Her gülüşmelerine nefrettle her umutlarına kinle işte böyle gecerken dünya aklına bir şey gelir yalanın yalan denize dalıcak ve orada buluşacaklardır böylece kimseninde gözüne batmamış olucaklardır.İşte böyle gecerken hayat bir gün yine düpüyle birlikte denize dalmak için iskeleden atlar Yalan ancak göğsünde bir ağrı bir karanlık hisseder nefes alamamaktadır.Deniz kızı onu cırpınırken görür ve hızlıca yanına yüzer ama nafile sevdiği adam ölmüştür.Deniz kız ağlamya başlar hemde ne ağlamak o güne kadar tatlı olan sular kızın göz yaşlarından ekşir tuzlanır.

Sabah olunca sahilde iki cansız beden görünüyordu.Biri yalan biri deniz kızı el ele tutuşmuş sonsuza kadar uyanmamak üzere yatıyorlardı

O sırada bir yerlerde konuşan gruptan biri çok iyi ettik Tüpün içindeki havayı boşaltmakla kesin ölmüşlerdir

İşte böyle hikayeleri
Yuttu onların yalanlarını
Bizim doğrularımız
Acaba hangimizinki daha doğru

Ara sıra sahile bakarsanız
Bir görmeye çalışın yalan la deniz kızını
Hangimiz daha doğru
Ey koca dünya