Muharrem Ceylan.
Araştırmacı Yazar...
[email protected]

Bu hafta size küçük bir öykü. ..
Esenlikler Diliyorum.....


Cebinden çıkardığı mendille biraz ürkek bakışlarla gözlerini sildi..Fötr şapkasını biraz daha aşağı çekti.Belliki gözlerini gizlemek istiyordu..Yönünü denize döndü,martıların denizle yaptığı o muhteşem dans,her zaman onu mutlu ederdi...

Bakışları bir müddet uzaklarda dondu kaldı...
Rüzgar hafifçe yüzünü okşarken kendine geldi..

Hızlı adımlarla sanki bir şeylerden kaçarcasına;eski evlerin feryatlarıyla uğuldayan dik sokaktan soluk soluğa yukarı çıktı..

Karşısında bütün heybeti ile duran o muhteşem mabede hayran hayran baktı..

Ne kadar bir sürenin geçtiğini o da fark edememişti..Minarelerin en yüksek noktasından önce arza,
oradan da gökyüzüne artan şiddetle yükselen ezan sesiyle silkindi;tekrar uzun adımlarla hafifçe kararmakta olan havayla;caminin şadırvanına kadar ulaştı...

Yorulmuştu,nefes alıp vermeleri sıklaştı..Paltosunu çeşmenin üzerindeki bir tarafı kırılmış askıya astı..
Abdestini ilk defa biraz dinlenerek alıyordu..

Ama yine de içi huzurla doluydu,çünkü; her zaman Sultan Ahmet Camiinde ruhu sükün
bulurdu..

Bir filim şeridi gibi geçti,gözünün önünden,hayat kareleri.
En çok yetiştirdiği öğrencileri gözlerini yaşarttı..

Hafif bir gülümseme ile sıvalı kollarını aşağı çekti,düğmelerini titreyen parmaklarıyla kapattı.
Mevlananın bir beyitini zor duyulacak şekilde mırıldandı :’TEVAZUDA TOPRAK GİBİ OL.OLDUĞUN GİBİ GÖRÜN,GÖRÜNDÜĞÜN GİBİ OL.’İçindeki muhteşem coşkuyla ayakkabılarını küçük raflardan birine, şapkasını da üzerine koyarak içeri girdi.....

Genç bir adam en ön safta bulunan yeri işaret etti..
Usulca gül yüzlü adamın yanına oturdu..Onun gülümsemesine aynı gülümseme ile mukabele ederek....
Hoca efendi ilk rekatta "Her canlı mutlaka ölümü tadacaktır."Ayeti Kelimesini okudu...
Vecd ile ikinci rekata kalktı...

Namaz çıkışı cümle kapısındaki insanlar hayıflanıyordu...Yetmişüç yaşında emekli bir öğretmenmiş,eşide on beş gün önce vefat etmiş,ne muhterem miş ki;secdede Rabbine kavuştu;nede güzel gülümsüyordu...

Caminin önünde poyraz bir başka güzellikte;ılık,ılık esiyordu..



ŞEB-İ ARUS:Düğün Gecesi..HZ.MEVLANA..



DRAMALI55