bazen bana çok uzak ol diyorum....birde bakıyorum şah damarımdan daha yakınsın...varlığın ve yokluğun arasında mekik dokumaktan bıktım artık biliyormusun sevgili.ya hayatımda var ol yada yok.her sabah pencereme bakarak gökyüzünden gelmeni bekleyemem.gece olunca yıldızlara takılmanıda bekleyemem.mecalim kalmadı biliyormusun sevgili...kalmadım bittim artık..
var olduğunu bile bile yokluğun beni yok edemez.uzak şehirlere gitmeliyim diyorum bazen...kimse tanımamalı beni aramalıyım seni...bulduğum yerde ellerini tutmalıyım...gözlerinde kalmalı aklım.yorgun düşen hayallerini kendine getirmeliyim...güçsüz kalbini avuçlarımda olmalı
ona nasıl mücadele ettiğimi anlatmalıyım...sonra başımızı alıp gitmeliyiz...sen hiç konuşmamalısın..geçmişi hafızamızdan silmeliyiz.dermanımın sende var olduğunu bilirim....
bu gönülün acizliğini görmelisin artık.neredeydeysen gelmelisin...herşeyde umut aramamalıyım artık...var olan sevgimin peşinde koşturmak isterim artık...beklemek beklemek vede beklemek...insanın ömüründen ömür alır....ÖMRÜMDEN ÖMÜR GİTTİ...


ASİ....