Kazanan Kim?

Hava günlük güneşlikti. Selim’ in alnından boncuk boncuk terler yanaklarına süzülüyordu. Selim ayağıyla topa sert bir şekilde vuracakken arkadaşı Hasan’ ın ayağına takıldı ve yere düştü. Okulun bahçesinde bir bağırış duyuldu.- Aaah! Gol olacaktı. Senin yüzünden gol atamadım. Selim sinirli sinirli bir taraftan Hasan’ a bağırıyor bir taraftan koşarak Hasan’ ı yakalamaya çalışıyordu. Maç durmuştu. Herkes Hasan’ın ve Selim’ in kavga etmesini önlemeye çalışıyordu. Selim “durun bırakın beni bırakın” diye bağırıyordu. Ahmet: -Selimciğim, sakin ol! Bu bir oyun diyorken, bir taraftan Hasan yemin ederek “bilerek yapmadım” diyordu; ama nafile Selim yenilgiyi kabul etmiyordu. Rakip takımı yenmek istiyordu; ama öfkesine yenilmişti. Herkes bu olayın büyümemesi için Selim’ e penaltı kullandırdılar. Selim öfkeyle topa vurdu; ama gol olmadı. Of of! diye söylenmeye başladı, takımının da moralini bozdu ve ilerleyen dakikalarda maçı kaybettiler. Kimse Selim’ in yanında bir şey demedi ama maçı kaybetmelerine Selim sebep olmuştu. Maçtan sonra Ahmet Selim’ in yanına gitti.
Ahmet: -Selimciğim nasılsın? dedi.
Selim: -Hiç iyi değilim. Maçı kaybettik, yenildik dedi
Ahmet: Selim, sadece maçı değil duygularına hakim olmayı da kaybettin.
Diyelim ki oynadığın bütün maçları hep senin takımın kazandı. Bu seni ne zamana kadar mutlu edecek. Maçta önemli olan beraber paylaşarak güzel vakit geçirmektir. Yenilsekte üzüntümüzü beraber paylaşmak kazansakta mutluluğumuzu beraber paylaşmaktır.
Selim oturduğu yerden kalktı ve “Haklısın Ahmetciğim sözlerinde haklısın. Ben hatalıydım; ama bundan sonraki maçlarda yenilsem de öfkeme yenilmeyeceğim” dedi ve bundan sonraki maçlarda Selim öfkesine yenilmeyerek hep kazanan oldu.