Oturuyordu bir kumsalda kim bilir neler düşünüyordu... gecenin sessiz çığlıklarının sarhoş yalnızlıgına varan köhne ve boş saatlerinde, bakıyordu sahilin ucsuz bucaksız çizgisine...birden gözlerini, taşlara vurmaya calısan inatçı ve ısrarcı dalgaya cevırdı...Ürkek, bir o kadar da heyacanlı bir şekilde o tarafa dogru yol aldı...dalganın dibinde bir şişe oldugunu farketti...şişenin içinde bir kagıt vardı...kagıtta bir şey yazıyordu ,ufka baktı, denızın ardında baska bir kumsalda onunla aynı şeyleri düşünen biri mi var diye düşündü... kağıdı okudu, birşeyler yazdı ve şişeyi dalganın ters yöne aktıgı tarafa fırlattı... belki de o gece tek farklı olan buydu... kendi yalnızlığını sonunda alıveren bir mucizeydi sanki...yüzündeki tebessüm görülmeye değerdi...

Şişede yazan şey;

Merhaba... gözlerine ve gözlerine...!

Onun yazdıgı ise ...?

Sanırım öyle başladı...

Aslında ne şişe vardı ortalıkta ne deniz ne ay ne kumsal ne de kagıt...

Tüm yazılanlar bir merhaba demek içindi...

Aytaç Korkusuz