Telâşe


Sabah gün doğumunda bir telâşe almıştı herkesi, her şeyi. Dünyada yoktu telaşesiz hiç bir varlık. Işığını sunmak, dünyayı ısıtmaktı Güneşin telaşesi. Bitkiler renk, koku, güzellik, canlılık sunuyordu.
Hayvanların da vardı telaşesi . Onlara öğretilmişti telaşeleri basit ve somuttu. Asıl beni düşündüren insanlardı.

Herkes kendi telaşesini kendisi belirlemişti. Kiminin telaşesi madde, kiminin mana idi. Baktım telaşeleri madde olanlar tek boyutlu ve nefsiydi. Nefsini başlara koyanlar bilmezler mi ki, Allah onları yerin dibine batırır.

Ah o mana erleri var ya; onlar nefsi ve hissi değil mantıkları ile hareket ederler. Nefisleri ayakların altındadır onların, yücelmeleri tabiî ki aşinadır. Yürekleri sevgi aşk muhabbetle dolu o mana erleri.

Telaşeleri coşkun akan bir su gibi ardından felaket değil, gül ile gülistanlıklar bırakmak tek telaşeleri. Zamanı bir kılıç gibi keser,. Zamanın onları kesmesine asla izin vermez, zamana bereket katarlar onlar.

Onlar mahzun olmayacaklar.
Korku değil, sevgi ve umuttur telaşeleri.
Ah ne güzeldir dünyaları aşk, muhabbet ve sevgi olanlar…



......


sevgili siir dostum ,

yazinizi bir sekil güzel yazmisisniz .. lakin , düz yazi yaziyorsak siir formati yapmamaliyiz ..


ben cok biliyor gibi bunu size burada yazdigimi sanamayiniz ..

ama böyle olmali ..


Alaz , dost iyi niyetiyle öyle yazmis .. ama düz yazida noktalama olmadan olmaz .

siir olarak yazilmis diye öyle yazmis mutlaka ..

ama siirde tamam yani dogru ama düz yazida olmaz ..


güzel gänlüne saglik .. ilk denemeler olarak bakiyorum .. epey calismaniz lazim .. lütfen yanlis anlamayiniz ..


insalah daha da iyi olacak .. hepimiz böyle basladik ..

sevgilerimle ...


_ZERRE_ tarafından 4/17/2007 12:37:07 AM zamanında düzenlenmiştir.

güzel mana yüklü bir yazı
her dizede keşke noktalama işaretleri koymasaydınız diye düşündüm

daha bir akıcı olurdu sanki...



beğendim selamlar sevgimle