Sene 1992....Yaşam defterime büyük puntolarla yazılmış acılarla hatırlacağım bir olmuştu..
Ortanca kardeşim okulu bitirdikten sonra inatla Amerika’da master yapmak istemiş ve gideli iki yıl olmuştu..Uzun süreli bir ayrılık olmuştu o zamanlar çok zor gelmişti.Meğer daha katlanması zor ayrılıklar varmış haberim yokmuş..Özlemiştik buram buram ama en çok annem özlemişti ana yüreği hergün gözyaşı döküyordu..Kardeşim gideli ,sevdiği yemekler bile pişmez olmuştu evde.Annemin bir canı eksikti..
Babam annemin bu haline dayanamayıp süpriz bir uçak biletiyle gelerek anneme büyük bir mutluluk yaşatmıştı.’Sen anasın öncelik senin al biletin git gör oğlunu ’demişti.Öyle bir hüzünlü söylemişti ki hepimizin yüreğine dokunmuştu.
Annem başladı hazırlıklara işyerinden izin,vize.alışveriş derken birde baktık gideceği gün gelmiş çatmış..
Annem kanat takmış uçuyordu..o halde yolculadık..
Daha gideli onbeş gün olmuştu,babam da annem yokken memlekete gitmek istedi.Yalnız kalmaya alışık değildi..Annemden hiç bu kadar uzun ayrı kalmamış ki..Eee böyle olunca babamıda memlekete yolculadık..Herşey yolundaydı kötü şeyler yaşayacağımız hiç ama hiç aklıma gelmezdi..
Annem yavrusunun yanında ,babam baba ocağında hasret gideriyor..Ama hiç de öyle değilmiş kötü bir son beklermiş bizi bu son mutluluklarıymış babacığımın yaşadığı..
Babamla annemle nerdeyse hergün konuşuyordum..İkiside iyiyiydi ta ki o pazar günene kadar..Cumartesi akşamı babam aradı(meğer ailede kim varsa hepsini aramış sonradan öğreniyorum)giyecekleri kirlenmiş biraz giyecek istedi pazar bir otobüsüne ver ben alırım kızım dedi güzel güzel sohbet ettik.
En küçüğümüzde o gece bende kaldı.Pazar sabahı kalktık kahvaltımızı yaptık anneme gidip babamın eşyalarını hazırlayıp otobüse vereceğim ya acele acele çıktık evden.(bu arada ocakta sütü unutmuşum..çok zaman sonra hatırlayacağım..)
Gittim babamın eşyalarını hazırlarken kardeşim çamaşırlarını yıkadım asmak istedim mandalları bulamadım kendi kendime söylenerek üst katta oturan halama çıktım..Tam içeri girdim telefon çalmaya başladı açtım karşımda memlekette yaşayan kaynım sesimi duyunca şaşırdı halamı istedi bende babam nasıl diye soruyorum ısrarla o da ısrarla halamı istiyor..Halam aldı telefonu elimden yüzü donup kalmıştı..Kardeşim..kardeşim başka kelime çıkmıyordu..Halam döndü gitti gitti diye inledi..
Babam canım babam herşeyim kalp krizi geçirmiş bizi babasız bırakıp gitmişti.Şoka girmişim o anları hatırlamıyorum..İnanamıyordum dün konuşmuştum giyeceklerini istemişti bende hazırlamıştım bir saat sonra otobüse verecektim..Kötü bir şaka gibiydi..Ama gerçekti babam sonsuz yolculuğa çıkmıştı.Annemi çocuklarını bırakmıştı.
Daha bitmemişti kötü haberler eşim geldi ocakta unuttuğum süt bütün evimi alevler içinde bırakmış komşular yetişene kadar .Evim yanmıştı ama umurumda bile değildi yanan eşyalar olsun ama bir çok hatırlarımda alevlere teslim olmuştu bir buna içim yanmıştı...
Kısa zaman içinde tüm aile gelmişti uzaktan yakından..Annem anneme haber verilmemişti kimse cesaret edememişti.Bu ağır görevi yapmak bana düşmüştü..Nasıl söylenirdi ki..söyledim bir türlü kelimeleri hatırlamıyorum ..Nasıl gelecekti o uzak yoldan dahası ne halde gelecekti..
Kardeşimle geldiler ölüden farkları yoktu gözlerinde ki ışık kaybolmuştu..Herkes suskundu üzerine düşen görevleri yapıyordu son yolcuğa..Sadece tarifi imkansız acı vardı..sonsuz ayrılık vardı söylenecek söz kalmamıştı..
Elveda diyemedim,hakkını helal et diyemedim ,sen iyi bir babasın diyemedim,yanında olamadım babam derinlerde hergün sızlayan bir acı olarak kaldı diyemediğim her söz..
Yıllar oldu hala dün gibi özlüyorum..Özlemek kaybetmek...Hasret hep içimde..Ayrılıklar katlanması zor zamanlar..
Bugün onaltı yıl oldu ruhun şad olsun babacığım..Dualarım hep seninle..
Kızın

Hayat sanki kurulmuş bir makina gibi yapması gerekeni yapıyor yaşanması gerekeni yaşatıyor.Tek bir üzüntüm var göndermeseydim memlekete yanımda olacaktı belki de kurtarabilecektim...Keşkeler hiç bir şeyi geri getirmiyor malesef yaşadıklarımız derin bir çentik atıyor yüreğimize izleri hiç silinmeyecek..