hayatım boyunca gunahına girdigim kız cocuklarının ahımı cıkıyor simdi
dikiş tutmuyor diye artık acık bırakılışı yaralarımın
yaradılışımdan ötürü suskunlugum ve belkide dogustan geliyor
her sustugum kelimenin icimde cıglıga dönüşürken
parmaklarımdan damlayan kan gibi
sayfaları kirletişim durmadan

ne büyük asaletti seni izlerken yazabilmek
bir sanatcı gibi hissedebilmek
tanrının yaratma gucu karsısına koyabilecegim taklit etme yetenegim
bir türkü söyliyebiliyor olmak değildi aslında guzel olan
o türküyü senin yanında söyliyebiliyor olmaktı mutluluk
resim cizebilmek değil
aklımın tamamı seninle mesgulken
bencillik yapıp kendime saklamak güzelligini...
insanlara guzel manzaralar sunarken...

tüketmeyle ilgili ciddi sorunlarım var artık...
bitecegini hissettigim anda yarım bırakıslarım
belki de karsı koymaya calısmak kaderine
bitmektense yanarak yok olmak
secim yapmak
belki tek secenegin olsada
onu secebiliyor olmak
var olmak gibi
varsın diye sevebilmek
simdi basını koydugun yastıgında
seni seviyorum
derken ki sesimin titremesi kulaklarında
seni seviyorum
derken içimden gecen ürperti dudaklarında
seni seviyorum
sevgilimsin
yanıyorken koynunda...