2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1050
Okunma
şimdi tüm şiirlerim yazı olup dökülse önüme yine hangisi benmdi anlamam..çünkü ateş içinde ateş yakılmaz bilirim..saatlerce oturup yazmak benim işim zannederdim, oysa her bir karınca milyonlarca karakterden daha anlamlı bir iş içerisinde..ben sadece o ana hazırlanırken az sonra öleceğini bile bile üzerime gelebiliyor işte..ya biz, o kışa hazırlanırken bizler uykuya bile huzurla dalamıyoruz..onlar çalışarak kalplerini doldururken biz ne kadar da aç yatıyoruz..düşünün bir kere, ölen bir karınca adına yüzlercesi toplanıp başucunda beklerken ve onu taşırlaken bize ne kadar ilginç geliyor değil mi..aslında bizi kandıran ateşin ateşi neden yakmadığı değil, bizi neden yaktığıdır..
Cevap Yaz