YAŞAM…!


Hayat … Hayat o kadar acımasızdır ki ; bir bakarsın her şeyini elinden almış taa ki sen bitip tükenene kadar… ama yinede yılmazsın yaşamaktan…çırpınmaya başlarsın sevgiler içinde acımısızca…işte o an farkına varırsın ki yaşıyorsun…..sevgiler içinde ama sevgiden yoksun bir halde…..cevrende olup bitenlere anlam veremiyorsun veya anlam vermekten korkuyorsun..
İşte bu çok daha canını yakıyor…
Yaşıyorsun ama ne için veya neden yaşadığını bilemiyorsun…veya bilmek istemiyorsun…
Gecelerin olmasını istemiyorsun çünkü korkuyorsun …gündüzlerin içinde bir umut ışığı beklerken karanlık gecelerin sessiz ve soğuk kolları arasında kaldığını hissediyorsun ve çaresizce bekliyorsun…bu bekleyiş sanki bitmek tükenmek bilmeyen ve sonu olmayan bir karanlığa doğru ilerliyor gibi seni senden alıp götürüyor kabus dolu anlara…ve yalnızlığını bir kat daha hissediyorsun…çaresizce haykırışlar ve sessiz cığlıklar sarıyor her yanını …kulaklarını tıkamaya çalışıp kacmaya çalışıyorsun o sessiz ve soguk çıglıklardan ama farkına varıyorsun ki o çığlıklar seni hayata küstüren en acı olayın senin yüreğinde bıraktığı kalıntıların ta kendisi…..mücadele etmeye başlıyorsun ve o an anlıyorsun ki gerçekten YAŞIYORSUN ve YAŞAMAYA ÇALIŞIYORSUN…