1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
548
Okunma
Rayların üzerinde kirli elbiseleri, kirli yüzüyle az önce geçmiş trenin izini süren küçük bi çocuk var. Koşarak yetişmeye çalıştığı ama sesinin giderek uzaklaştığı o trende bazen annesi bazen babası bazen elele tutuşup şarkı söylediği arkadaşı el sallıyor ona. Ağlıyor, koşuyor durmadan… tren gözden kaybolana kadar… küçük dizleri çömeliyor. Ne kadar küçülürse o kadar az korkuyor. Kirli yüzünde gözyaşlarının izi derinleşiyor. Elleriyle yüzünü kapıyor, sarı saçları uçuşuyor rüzgarda.
İçinde olmadığım trenler
İçimden geçer her gün
O istasyonda
Her an bir yolcu azalır
Giriş izni var
Çıkış izni yok bundan böyle
Lala la lele
Lala la lele
Dilinde hep aynı şarkı. Ne kadar bağırırsa giden trenlerin sesi o kadar azalıyor… lala la lele…..
Cevap Yaz