Bir sonbahar akşamı karadeniz e dik inen sokaklardan birinde,biri kırklı
yaşlarını diğeri otuzlu yaşlarını yaşayan iki dost .Başbaşa kalıp sakin bir ortam da sessizliğin hazzını paylaşabilecekleri,deniz kenarına doğru inerken :Otuzlu yaşlar nda olan şahıs, dostuna: acıktığını ellerine simit veya ekmek içi bi şeyler alıp yesek mi?Diye sordu.Kırklı yaşlarında olan orta yaşlı delikanlı dudağının ucuyla yarım ağız tamam manasında kendine has ,kasketli kafasını sallar.
Ellerinde yarım ekmek içi dönerleri ile kararan sokaklardan birine daldıklarında birden orta yaşlı delikanlının yanından kaybolduğunu hisseder otuzlu yaşlarını yaşayan dost canlısı kişi..Sağa sola bakınırken yolun kenarında bulunan çöp konteynırı nı karıştırarak belkide dünyanın en temiz, helal ekmek parasını kazanan kişinin yanında görür dostunu :İhtiyar olan dost ,ekmeğini insanların gözden çıkardığı kalıntılardan çıkaran kişiye şöyle dediğini duyar .ELİNDEKİ YARIM EKMEK DÖNERİ ONA UZATARAK BU BENDEN ÇOK SENİN HAKKIN dedi ve gözgöze geldiği o mübarek şahsa tatlı bi gülümseme ile baktı ,ısrarlı olduğunu hissettirip elindekini uzattı ve boynu hafif sağa eğik bir şekilde eğimli yoldan aşagı yürümeye devam etti,yanında ben ve benim elimde hiçte hak etmediğim yarım ekmek döner ...Ağbi dönüp bi tane daha yarım ekmek alayım dedim ama malesef kabül etmedi.
Yolumuz sanayi rıhtımının yanında açık denizin kenarında taşların üzerinde sonlandı.O bana kısakürekten, karakoçtan hatta Mevlanadan Ben bir saman çöpüyüm mıknatıslara yan çizmişim... diye şiirler okuyacak susacak sonra gene susacak idi ancak O MÜBAREK KİŞİ hürmetine o akşam tüm hırçınlığı ile ün salan karadeniz ,sakin, sessiz ,adeta üçüncü kişi olarak sessizliği paylaştı bizimle .
HEM DE İNADINA SESSİZ ,İNADINA NAMUSLU ,İNADINA MAHÇUP.Bu Samsun denilen :adam eriten, adam kaçıran ,İNSAN DEĞİRMENİ,mendebur şehirde ben....
SAMSUN 9 KASIM 2007
KADİR ÇELİK