Lösev(Lösemili Çocuklar Vakfı), Lösemi (Halk dilinde Kan kanseri), bir yıl öncesine kadar pek üstünde durmadığım yani çok fazla derinine inmediğim ama, yaklaşık bir senedir hemen hemen hergün zihnimi kurcalayan iki söz...

Biz insanlar ne yazık ki ancak bir olayın içinie girince olayın ciddiyetinin farkına varıyoruz.Öbür türlü affedersiniz; "Komşu, komşunun eşeğini türkü çağırarak ararmış görüntüsü çiziyoruz.

Geçen sene Mart ayında bademcikten rahatsız olan oğlumun bu süreçte kandaki beyaz küresinin düşmesi üzerine gitmek zorunda kaldığımız yer Hastanenin Pediatrik Onkoloji(Kanser Tarama) bölümü oldu. Çok şükür birşey çıkmadı ama, biz bir yıldır bu bölüme gidip geldikçe oradaki hasta çocukları gördükçe cidden çok etkilendik.En çok da beni üzen şey bu çocukların mikrop kapma riskinden dolayı okullarına devam edemiyor olmaları idi.

Yani, rutin hayatlarını idame ettiremiyorlardı.Bu beni çok üzdü.Geçen hafta gittiğimizde
Oğluma doktor; "Bizim açımızdan korkulacak birşey yok ama, boğazında iki sm çapında lap(lenf bezi) var.Dişinde iki tane çürük var,onlardan kaynaklanıyor olabilir.Onlara dolgu yaptırın üç ay sonra görüşelim.Büyük ihtimalle takibi bırakırız.", demesine rağmen ben çok üzüldüm.
Bir de düşünün ki ümitsiz vakalar, "Herşey olabilir hazırlıklı olun!" denilen durumlar daha neler neler var.

"Allah kimseye dermansız dert vermesin!", derler ya gerçekten de öyle...
Böyle bir durumda anne- baba olmak öyle zor ki...

Şimdi anlıyorum; "Siz de yardım elinizi uzatın, siz de bir çocuğa hayat verin!", gibi yardım kampanyalarında kullanılan sözlerin ne anlama geldiğini...

Perşembe günü gittiğimizde orada görevli hemşire (sanırım yardımseverlerin gönderdiği) topitopları oradaki hasta çocuklara dağıttı.

Bir ara bize seslenmiş; "Size bere, atkı verdim mi?", diye ben anlamadım.
Tekrar etti.Bir an kendimi kötü hissettim.Kemoterapi alınca bere takmak(saçları döküldüğü için)zorunda kalan hastalar aklıma geldi.İçimden almak gelmedi o an ama, oğluma da nedenini hissettirmek istemedim.Kalktık oğlumun takım(GS) rengini içeren bir atkı, bere ve eldiven takımını aldık.Oğlumun pek hoşuna gitti.

Korkulacak birşey yok denirken bile benim korkularımı sanırım anlıyorsunuz.Bir de diğerlerini düşünün...

Gelin olduk olmadık saçma sapan şeyler için birbirimizi üzmek, incitmek yerine bir insan olarak insanlık adına, insanlarımıza faydalı olabilecek birşeyler üretelim, birşeyler yapalım.

Ne dersiniz?

Bir millet elele verirse neler başarabilir gelin hep birlkte göreleim!

Sonsuz Sevgi ve Saygılarımla....

(12/01/2008)
Perihan METİN