Yüzü çamura kalıplaşmış ,arınması,kurtuluşu,yenilenemeyen bir kadın’a götürüyor bu gerçeklik.Gözlerine bakıp güzel düşler kurulamayacak,akşamları o gözlerinle bir kez daha kadınlığa sahip olacak ve geleceğe yine aynı şehvetle bakacak.

Dar pantolonu,kolları kesik badisi ,makyajla bile güzelleşemyen bu benim günahkar kadınım.Nasıl kurtarsam diye düşündüğüm fakat hızlı ve göçebe yerlerinde iz bırakan ve şu an bile yine kadınlaşan...

dar sokaklarda elinde sigarasıyla etrafa küfürler savuran,onu kadın yapan bu vücudumun en kuytu köşesinde kendimi cezalandırmam için bana yalvaran,dünyasını,uzaklığını kabul eden yinede renkli ışıkların altında kendini ,beni , bu farklı boyutumda bile aşık olamadığım...

Yanyana oturduğumuzda dışlanmışlığın...

Acındırmalarına bile alışkan olduğum biliyorum ki yanından gitmemi istiyor,kalırsam onunla,yanıma her geldiğinde başka sızan kadınal hırslarınla gelecek biliyorum ki bu tepesini gördüğüm sokaklar yüzleşmelerimi engelleyecek.Sonraları ondan uzaklaşacağım bu yaşamamışlığımın tecrübesizliğiyle yeni engellere takılacağım.

Evet hayata ve gerçeğe dair defalarca kadın olan ve bu saflığımın aynasını yansıtan,geceleri ben sevgimi uyandırırken o yine yanımda olmayan ve bir gün çekip gideceğim bu son filmimde bana kült’leşen bir kadın.