Adam oğlununodasının önünden geçerken hayretle baka kaldı...yatağı güzelce toplanmıştı ve odası hiç olmadığı kadar derli toplu görünüyordu.sonra adam yaastığın üzerine bırakılmış zarfı farketti.üzerinde ’BABAMA’ yazıyordu.aklından geçen binbir kötü düşünceyle zarfı açtı ve titreyen elleriyle mektubu okudu:
’’SEVGİLİ BABA;
SANA BU SATIRLARI DERİN BİR PİŞMANLIK İÇİNDE YAZIYORUM.KIZ ARKADAŞIMLA KAÇMAK ZORUNDAYDIM.ÇÜNKÜ GERÇEK TUTKU VE AŞKI BEN SEDEFLE BULDUM.BİLİYORDUM Kİ SİZ ONUN VÜCUDUNUN HER YERİNE TAKTIĞI KÜPELERİ,DERİSİNE İŞLETTİĞİ DÖVMELERİ,KENDİNE HAS O ÇILGIN GİYİM TARZINI ASLA AMA ASLA ONAYLAMAYACAKTINIZ... TABİİ BENDEN ÇOK BÜYÜK OLMASI DA BİR SORUNDU.FAKAT BENİM İÇİN BUNLAR ÖNEMLİ DEĞİL.ÇÜNKÜ O HAMİLE!!!
SEDEFİN DEDİĞİNE GÖRE ÇOK MUTLU OLACAĞIZ.ORMANDA KENDİNE AİT BİR KARAVANI VE TÜM KIŞ YETECEK KADAR DA YAAKACAĞI VAR.ŞİMDİ DUALAR EDİYORUZ.ŞU AIDS’İN ÇAĞRESİ BULUNSUN,SEDEF SAĞLIĞINA KAVUŞSSUN,DİYE.O KESİNLİKLE İYİLEŞMEYİ HAK EDİYOR.
ENDİŞELENMEYİ BIRAK BABA.BEN 15 YAŞINDAYIM VE KENDİ BAŞIMIN ÇAĞRESİNE BAKABİLİRİM.EMİNİM BİR GÜN GERİ DÖNECEĞİZ VE SEN KENDİ TORUNLARINI TANIYACAK,SEVECEKSİN...

OĞLUN!’’’’’’

NOT:baba yazdığım mektubun tek kelimesi bile doğru değil.merak etme ben memetlerdeyim.sadece sana;masanın üzerinde seni bekleyen KARNEMden daha kötü şeylerin de olabileceğini hatırlatmak istedim:)