Deniz kenarında bulunan bir belde de sıcak bir Ağustos akşamıydı.Güneş tam batmak üzereydi ve denizin üzerinde tepsi şeklini almıştı.Bende sahilde bulunan banklardan birine oturmuş güneşin batışını seyrediyordum.Bir anda yanıma bir kız çocuğu geldi.15-16 yaşlarında üzerindeki elbisenin bir tarafı yırtılmış ayağında da ayakkabı yoktu.Yani çıplak ayakla geziyordu.Bana yaklaşıp abi senden birşey isteyebilirmiyim dedi.Bende tabi dedim.Benim ailem çok fakir, babam buraya iş bulmak için geldi.2 gün çalıştı sonra işten çıkardılar.Bizim evimizde ne yiyecek var nede içecek.Çok kötü durumdayız.Ben bu yaşıma kadar yapmadığım bir şeyi yapıyorum şu anda ,ve sizden para dileniyorum dedi.Bende hemen çocuğu alıp ailesinin yanına gittim.Gördüğüm manzara çok korkunçtu.Boş bir alan üzerine yerleşmişler.Tüm eşyaları orada .Yere bir halı sermişler.Buzdolabı,çamaşır makinası,kanepeler,yataklar hepsi orta yerde.İnanamadım gözlerime babasının yanına gittim.Baba isminin Murat olduğunu söyleyerek sızlanmaya başladı ve Bilemedim beyim,burada herkese iş bulunur dediler çıktım geldim.Ama ne yazıkki burada bizim memleketten farklı değilmiş.Hep mesleği olanlara iş veriyorlar.Benim belirli bir mesleğim yok.
Hemen harekete geçip tanıdığım bir otel sahibi ile görüştüm.Bahçıvana ihtiyaçları olduğunu söyledi.Ertesi sabah iş başı yaptı.Evini geçindirecek kadar maaş alıyordu çok mutlu idi.Aradan 7 yıl geçti bu beldeye tekrar gittim.Otel Müdürü ne O kişiyi sordum.Otelden 4 yıl önce ayrıldığını ama halen bu belde de olduğunu söyledi. Adresini tarif etti.Adrese gittim.Adreste bir işyeri vardı kapısındaki levhada Murathanoğlu Lmt.Şti.yazıyordu.Girdim kapıdan içeri Murat bey patron kolduğunda oturuyordu .Buyrun dedi beni tanıdınızmı dedim hayır dedi.İyi günler dileyip çıktım.Nasıl bu hale geldi acaba diye hep düşündüm.Siz ne dersiniz.