Deniz kokan bir Ali amca vardı. İstiridye toplardı. İhtiyar..Balıkçı..

Yoksulluk değildi belini büken,altmış yaşına merdiven dayayan Ali amcanın. Yokluk umurunda değildi.Yakamoz,gökkuşağı ve istiridye incisi..ve Ali amca.

Topladığı istiridyelerden birini çalmıştım. İlk kez çaldım. İlk kez hediye verdim hayatımda.Ona..İstiridye..İnci..

Yakamozu,gökkuşağını,istiridye incisini ben onda gördüm. Deniz kokusunu da..

........

Bir sonraki yaz Ali amcaya gittiğimde,

Nerde? dedim. Nerde? Onun gibi,istiridye kokan,inci gözlü ihtiyara.

“Orda,denizde.” dedi.
-Ne zaman gelir?
-Bilmem.
-Beklerim.
-Sus be çocuk,sus be. Gitti işte
-Ne zaman gelecek?

Ben adamın peşinden giderken;o benden kaçıyordu denize doğru . Titreyen dudaklarını ısırıyordu. Kolundan tuttum. Gizliyordu..Gözünden inciler dökülüyordu..

Anlamıştım.

-Ne zaman gelecek dedim,titrek,umutsuz bir sesle..

“Denizdeki tüm istiridyeleri topladığında.” dedi.
Ekledi;
“Ona verdiğin hediyeyi hiç unutmadı.”