Foça’da ıssız bir koydayım.
Elimde kurumuş bir denizyıldızı.
Nerden geldi,ben mi kuruttum?
Hatırlamıyorum.
Fırtına çıktığında dün akşam,
Bu taşlar yerinde kalır sandım.
Hayatımdaki tüm diğer taşlar gibi
Bunlar da dağıldı.
Her gün teker dizdiğim,
Günlerce uğraştığım,
Klübem,barınağım yıkıldı.
Dalgalar herşeyi yuttu.
Ben nasıl kurtuldum?
Hatırlamıyorum.
Tek hatırladığım,
Dalgaların arasında gördüğüm,
Emektar tencerem.
Hiç gri rengi kalmamış,
Simsiyah, eskimiş
Benim gibi yorgun tencerem.
Buraya nasıl geldim,neden geldim?
Hatırlamıyorum.
Tek hatırladığım;
Dünkü fırtınada giden kayıklarım.
Klübemde bütün herşey dururken,
Neden bu denizyıldızını aldım?
Bilmiyorum.
Hatırlarmıyorum.
Yakınım kimsem var mı, yok mu?
Hatırlamıyorum.
Belki de hatırlamak istemiyorum.
.......
Fırtına sonrasında deniz sakin,
Usulca vuruyor dalgalar sahile.
Tatlı bir ses.
Dinliyorum.
Deniz gönlümü alır gibi,
Okşuyor ayağımı.
Kulağıma fısıldıyor,
‘Hatırla ne olur’ diyor.
Ama hatırlayamıyorum.
2 denizyıldızı küpesi
Tek hatırladığım.
İkisini de ben yapmıştım.
Sevdiğime hediye etmiştim.
Mutlu olsun diye.
Bu denizyıldızını da
Yapacağım gerdanlık için.
Almıştım galiba.
Tatile gittiğimizin üçüncü günü de böyle
Fırtına çıkmıştı.
Cebimde kalmıştı denizyıldızı,
Gerdanlık yapacak vaktim olmadı.
Ayrılınca da.....
.......
Dedim ya
Hetırlamıyorum.
Hatırlamak da
İstemiyorum.